Znaleziono 1 wynik

Sądzę, że człowiek ciężko chory ma prawo do normalnego życia. Nie powinien myśleć ciągle o swoim odejściu, ale o życiu i o tym, jak najlepiej je wypełnić. Jeśli chce uczestniczyć w weselu, namalować obraz czy odwiedzić kogoś lub cos - powinien.
To forum nie jest przygnębiające; wszak życie to ciągłe powitania i pożegnania. Nikt z nas nie jest nieśmiertelny... Forumowicze poprzez swoje zmagania dają innym ludziom jasne przesłanie jak żyć mimo choroby, cierpienia. A żyć należy tak, jakby każdy dzień był tym ostatnim - jak najpełniej.
Od ponad 5 lat walczę z nowotworem, w pierwszym roku wyszłam za mąż za ukochanego mężczyznę swego życia. Mimo bólu, terapii, całej trudnej drogi skupiam się by jak najwięcej dać ukochanej osobie, jak najbardziej "być". I im bardziej udaje mi się zachować jakąś normalność, stabilność emocjonalną, tym mocniej czuję, że wydłużam swe życie o kolejny dzień. I to jest piękne. A kazdego dnia może przyjść ratunek - nowy lek, może cud wyzdrowienia. A nawet jeśli nie, to te dni, które pięknie się przeżyło, są bezcennym skarbem, którego nikt nigdy nie odbierze.