Znalezionych wyników: 8

Jestem już znowu u siebie. Sobie poklikałem po innych wątkach i wychodzi mi, że w sumie mieliśmy szczęście. Ja oczywiście byłem gotowy na dowolnie dłużej i dowolnie ciężej, ale chyba Jej to się za bardzo nie uśmiechało. Ta utrata sił i coraz mniejsza sprawność bardzo jej przeszkadzała. Więc wziął ją Bóg do siebie, jak jeszcze była relatywnie samodzielna.

Przynajmniej tak to sobie tłumaczę. Bo nawet lekarz z hospicjum był zdziwiony, że to już...

Dzięki wszystkim tutaj i nie tutaj. W sumie trafialiśmy z Babcią na samych dobrych ludzi. Jak już byłem sam - trafiły się dwie z ewidentnym deficytem empatii, ale to nic w porównaniu z całą resztą, która w ramach zamykania spraw doczesnych zachowywała się bardziej niż w porządku.

Jeszcze raz dzięki, wszystkim, który dobrym słowem, a nawet tylko zaglądaniem w wątki (bo to też ważne!) pomagali w ciężkich chwilach.

No to mam nadzieję, że była. Nad ranem krwotok i... Ale to podobno nie jest ciężka śmierć.

Proszę bez kondolencji.

Pojechalim "do ludzi" na wproszony obiad. Babcia zjadła tyle, że w domu to byłyby trzy kolejne obiady. Za to ja - w dwie godziny - wypaliłem pół paczki papierosów. Pięć szpil takich poszło, że mogłem się albo rozryczeć, albo wyjść na fajkę i od razu wypalić dwie...

Dowiedziałem się (między innymi), że pierogi można jeść. Bo byle czego nie. Przy czym to byle co jak głupi codziennie gotuję

Po czym - na do widzenia - babcia zaliczyła podłogę w wstając z krzesła.

A ja, jak już wstała, miałem przez chwilę taką radość i ulgę niezdrową.

Bo to jest tak, że jak lekarz, goście, w gościach, to okaz zdrowia. A jak jesteśmy sami, to jęczenie (z tendencjami do wycia) i śpię 4 godziny na dobę.

Więc jakby popatrzeć przez chwilę i z zewnątrz, to ja jej wmawiam stan między terminalnym a poważnym. Na szczęście[1] dzisiaj się okazało, że niekoniecznie sobie wymyślam.

[1] Oczywiście żadne to szczęście. Podle się czuję z adnotowaniem takich zdarzeń. Ale MUSZĘ to robić,,,

No problem jest w tym, że całe otoczenie to ja. I ja podejmuję WSZYSTKIE decyzje. Mając świadomość, że uporczywa diagnostyka to też obciążenie.

Ja się (na razie) nie obawiam bezsilności. Bezsilny to ja byłem, jak wypisali mi babcię ze szpitala. Bez poinformowania, że bez różowych recept będzie nieciekawie.

Servedol - raczej nie. Po kilkunastu godzinach od podania też taki objaw jest.

Wykluczonych zmian w mózgowiu nie ma. Nie była badana pod tym kątem. A ponieważ stan ogólny + wiek, są takie, jakie są - średnio czuję potrzebę diagnozowania tego tematu.

No powiedzmy, że prywatnie zrobimy tomografię lub rezonans. Państwowo - nie wchodzi w grę, to by był tydzień na telefonie i w rozjazdach, co by wyczerpało cierpliwość moich najważniejszych zleceniodawców. A są BARDZO wyrozumiali - mam dwa projekty z przekroczonymi terminami, ale kasa - w miarę faktycznych postępów - wpada. Choć formalnie mogliby mnie wysłać na drzewo już miesiąc temu.

Dlatego - jeżeli - to prywatnie, bo po prostu taniej w moim przypadku wyjdzie.

Tylko po co? Jak coś wyjdzie, to nagle przeciwwskazania do leczenia innego niż objawowe, zamienią się we wskazania? Oczywiście mogę rezonans głowy zrobić. Z poza diagnostycznych powodów mi się to podoba, bo najpierw babcia się ruszy na pobranie krwi na kreatyninę, a później na samo badanie.

Tylko, czy coś to zmieni? Pomoże lepiej/bardziej ustawić aktualne leczenie objawowe? Bo jeżeli nie, to ja nie chcę wiedzieć, czy są przerzuty w mózgu...

Mnie bardziej martwi kaszel, bo mimo dodatkowych proszków dalej jest. Więc bardziej chciałbym się dowiedzieć, czy z oskrzelami nie zrobił się problem. Więc bardziej myślę o ewentualnej tomografii (?) bronchoskopii (?).

Ale tu znowu problem, bo to jednak badania obciążające organizm.

No chyba, że są jakieś badania, z których wynika, że sub-standardowe dawki promieniowania X mają (miewają) pozytywny (czyli negatywny) wpływ na nowotwora.

Dodano: 2012-07-31, 23:05

No w wątku merytorycznym tak sobie było. Nawet nikt nie napisał przykro mi. Musi wrażenie zbyt twardego wywarłem

Aktualnie sytuacja jest taka, że od ubiegłej środy 2 * 10 oxycontinu + jeżeli boli 10 sevredolu (wczoraj trzeba było podać dwa razy - dzisiaj ani razu). Przedwczoraj i wczoraj były ataki (kilka - kilkanaście minut co godzinę) mokrego kaszlu. Doraźnie zapodalim thiocodin, a od wieczora pójdzie DHC Continus (60 * 2).

Z bólem - generalnie - dajemy sobie radę. Z dokładnością do tego, że muszę sprawdzać, czy babcia wydaj odgłosy, bo wydaje odgłosy, czy wydaje odgłosy, bo ją boli. Ale całkiem nie radzimy sobie z osłabieniem.

Mam takie podejrzenie, że ból nasila się po wysiłku fizycznym. W taki czwartek babcia postanowiła się przejść. Zrobiła 60 metrów (w pół godziny) i trzeba było zapodać sevredol (po godzinie). Po atakach kaszlu - również.

Z apetytem - cienko. Niby je 3 - 5 razy dziennie, ale ilości takie, ręce opadają. Dwudaniowe obiady oczywiście nie wchodzą w rachubę. Więc jeden dzień zupa, drugi dzień nie-zupa.

Przy czym jak zupa, to (na dzisiejszym przykładzie) 3 litry rosołu z 1,5 kg drobiu i 0.8 kg wołowiny. Więc bardziej niż konkretnie.

Pytania:

1. Czy zbyt duży wysiłek może być przyczyną nasilania się bólu?
2. Czy ból ewidentnie skorelowany z wysiłkiem może wynikać z niedożywienia?
3. Czy wlanie (dożylnie) pół litra glukozy + PWE przez dwa dni wystarczy do zweryfikowania, że ból/osłabienie wynika z niedożywienia?
4. Jak wpłynąć na apetyt metodami nieostatecznymi (ostateczne znam, ale na nie jest chyba za wcześnie)?
5. Jak przeliczać dawki DHC na dawki oxycontinu?