Znalezionych wyników: 3

Blatko
śmierć nie ma takiej władzy,
by wydrzec od czlowieka wszystko.
Jest takie malenkie miejsce,
stworzone przez Najwyższego,
gdzie nasi najukochansi zmarli
mogą byc razem z nami,aż do konca naszych dni.
To własnie serce.
To dobrze, że Twój tata znalazł tam miejsce
to ważne

Marto
ból złagodnieje, wierz mi,
sama też przez to przeszłam,
wyjdziesz z tego okaleczona, lecz żywa.
Pielęgnuj dobre myśli i wspomnienia o mamie
i nigdy nie żałuj, że czegoś nie dopilnowałaś
we wspólnych relacjach.
Mama teraz wie, że bardzo ją kochasz.
Daj odpocząć sobie.Trzeba chronić i lubić swoją osobę.
Też potrzebuje wsparcia.
To jest bowiem osoba, która Ci towarzyszy zawsze i wszędzie.
Ta Marta.
Co będzie jak Cię opuści.
Zadbaj więc o siebie .
Spróbuj, naprawdę spróbuj wypisać sobie miłe wspomnienia o mamie
i uśmiechnij się do niej, przecież Ona nie była żałobą,
jest warta twoich uśmiechów i śmiechów.
Roześmiej się wreszcie.
Przecież Ona żyła, śmiała się żartowała,kochała.
Tak to widzę.

Ja mam na sobie sweter mojej mamy,
śpię pod poszwą, którą uszyła,
Nie obchodzę rocznic jej śmierci,
ale wspominam bzy 15 maja
i nalewkę z porzeczek 30 stycznia.
Mamę mam zawsze przy sobie,
jej maleńką torebkę od 13 lat noszę w swojej wielkiej torbie,
gdziekolwiek bym nie była...
Czujecie, jak gładzę Was dziewczyny po głowach?

Jusiu, Blatko

Na tego rodzaju ból brak gotowej recepty...
Śmierć jest przecież częścią naszego życia, patrzymy na nią w naszych bezpiecznych domach przed ekranami telewizorów, czytamy o niej,płacimy, by oglądać w kinie, igramy z nią...Przychodzi taki moment, kiedy ten nieproszony gość pojawia się w naszych,czy zaprzyjaźnionym domu, progach
Każdy z nas , chory czy nie, musi się oswajać w biegu życia ze śmiercią,bo jest nieuchronna.
Jusiu, Blatko rozmawiajcie więc z bliskimi o zmarłych i wspominajcie miłe chwile,to pomaga,
w ten sposób rozpacz jest dzielona na więcej osób, nie dźwigajcie jej same.
Nic już nie będzie takie same jak było...
Ja opowiadam o moich rodzicach mojej jedynej wnuczce,nie zdążyła ich poznać,
może to śmieszne, ale zrobiłam kilka prezentacji multimedialnych o nich,
o ich szczęśliwych chwilach,dziecko chętnie to ogląda a i mnie lżej na sercu,że nie zostali zapomniani i nawet jak ja odejdę,te krótkie a la filmiki zostaną.I pamięć po moich rodzicach też.

Wpadła mi ostatnio w ręce kartka ,gdzie zapisałam słowa Matki Teresy z Kalkuty.Kartka była dla mojej bliskiej koleżanki, Moniki.Nie zdążyłam jej wtedy dać,odeszła w pierwszy dzień wiosny ubiegłego roku.Nowotwór piersi.

"Życie jest szansą,
- chwyć ją.

Życie jest pięknem,
- podziwiaj je.

Życie jest błogosławieństwem,
- kosztuj je.

Życie jest marzeniem,
- urzeczywistnij je.

Życie jest wyzwaniem,
- zmierz się z nim.

Życie jest obowiązkiem,
- spełnij go.

Życie jest grą,
- zagraj w nią.

Życie jest cenne,
- zatroszcz się o nie.

Życie jest bogactwem,
- zachowaj je.

Życie jest miłością,
- ciesz się nią.

Życie jest tajemnicą,
- odkryj ją.

Życie jest obietnicą,
- spełnij ją.

Życie jest smutkiem,
- pokonaj go.

Życie jest hymnem,
- wyśpiewaj go.

Życie jest walką,
- podejmij ją.

Życie jest przygodą,
- idź za nią.

Życie jest szczęściem,
- pomóż mu.

Życie jest życiem,
- broń go. "

Życie jest miłością - ciesz się nią.

I dzielcie się nią z tymi , którzy zostali,oni też pragną Waszych ramion i wtulenia się w nie.

Tęsknota tak strasznie boli
napisałaś.
To prawda.
agus_s_85
Może pomoże Ci lektura tej mądrej książki,

"Rozmawiając z niebem"-James wan Praagh

dla mnie po śmierci mamy była drogowskazem jak dalej żyć,
jak wypłakać się, nie tyle dosłownie,
bo nawet nie o prawdziwy płacz chodziło,
lecz o stan, zwany żałobą,
a który trzeba przeżyć, by negatywne emocje,
nie wyrażone we właściwym czasie- nie wróciły ze zdwojoną siłą.
Myśl o stracie, nie izoluj się od niej i od swojego bólu,
daj mu ujście, bo za jakiś czas w podobnej sytuacji
będzie Ci znacznie trudniej. Jeśli nie przeżyjesz żałoby ,
ona do Ciebie powróci.

Nie wyrażone emocje mogą zamienić się
na objawy cielesne, jako, że uczucia
są pewną energią, która gdzieś musi się objawić.

Teraz z perspektywy czasu,
minęło go trochę od odejścia mojej mamy,
myślę, że żałoba była ciekawym okresem w moim życiu.

Dala mi wielką szansę. To trochę jest tak jak z chorobą,
która zawsze prowokuje pytanie-
czemu właśnie ja zachorowałam,
po co mnie to spotkało?
Wiele osób wtedy właśnie odnajduje siebie.
Ja zadałam sobie pytanie-kim jestem,
jaki jest sens mojego życia, bez tej,
która mi go dała.Byłam jej jedynym dzieckiem,
czułam się jak liść urwany drzewu, nikomu niepotrzebny.
W tym czasie rozpadło się moje małżeństwo,
pozostałam ja i troje dzieci, w tym jedno chore na serce.

Byłam wtedy przede wszystkim córką
mojej mamy,po prawie dwuletniej depresji,
nauczyłam się być sobą.
Zachorowałam,bo zamotałam się w swoich emocjach,
nie potrafiłam nazwać tego co mnie bolało, a bolało wszystko.

Nasi bliscy umierają dopiero wtedy,
kiedy przestajemy o nich myśleć.

Dopóki Wasi bliscy są w Waszych myślach, macie ich we wspomnieniach,
oni żyją w Was
Kochane dziewczyny
MartaM,
Nie bądźcie same, wychodźcie do ludzi,
dzwońcie , spotykajcie się z rodziną, ona też cierpi,
rozmawiajcie, piszcie listy.

Ja do dzisiaj piszę listy do nieba..

Idźcie na cmentarz, powiedzcie to wszystko,
czego nie zdążyłyście powiedzieć.
To dobry sposób i może być skuteczny
jeśli zrobi się go w odpowiednim czasie.
Przyglądajcie się bardziej ludziom,
z którymi idziecie ten kawałek życia razem .

To teraz naprawdę wasz czas.
Jeszcze wyjdziecie na pełne słońce! Uwierzcie w to!

To już 13 lat,
kiedy straciłam mamę...

[ Dodano: 2010-08-04, 22:20 ]