Znaleziono 1 wynik

Droga Emi 79. Aż się popłakałam czytając Twój post. Przypomniał mi się mój mąż, który odszedł 25.02.br. Tak samo jak Twój tata był już bardzo chudziutki, również nie mogłam patrzeć na jego cierpienie. Czasami chciałam uciec"gdzie pieprz rośnie" żeby już nie patrzeć na jego cierpienie..ale nigdy nie zapomnę jego uśmiechu na 2 godziny przed śmiercią jak na mnie popatrzył /a od 3 -m-cy wogóle się nie uśmiechał/. Ten uśmiech nie zapomnę do końca życia. Ten uśmiech dodaje mi siły na dalsze życie.
Emi musisz być teraz silna..masz przecież małe dziecko, a dziadek na pewno ucieszył się z wizyty wnuka. Bądż z tatą w tych ciężkich chwilach. Mój syn też nie miał z ojcem wspólnych tematów, też był gdzieś z boku, ale przyjechał 1200 km żeby ostatnie chwile spędzić z ojcem. Mąż ciągle o niego pytał i dopiero jak syn przyjechał to za 4 dni zmarł, ale jeszcze mogli sobie wiele powiedzieć.
Zachowuj się normalnie przy ojcu...tak jak by był zdrowy. Myśmy tak robili...do końca.
Pozdrawiam Cię serdecznie i życzę dużo siły i wytrwałości, bo ciężko czas przed Tobą