Znalezionych wyników: 3

Wszystkim bardzo dziękuję za wsparcie

fajne to forum jest. Nie będę oryginalna, ale naprawdę można tu z Wami porozmawiać wszystkim. Ktoś tu kiedyś fajnie napisał że tu się spotyka ludzi którzy przechodzą podobne problemy i dzięki temu nie przeraża rozmowa na każdy temat. Z autopsji widzę że wśród znajomych nie z każdym da się o tej całej sytuacji porozmawiać. Widzę że ktoś kto nie ma z takim chorym bezpośredniego kontaktu wielu spraw albo nie rozumie, albo wiele rzeczy poprostu przeraża. A tu wszyscy jesteście otwarci na każdy temat i dzięki temu jest namacalne to wsparcie ( mimo że wirtualne

).

Przy tacie zawsze jestem w pionie, zresztą nawet w szpitalu jest czasem wesoło

nie bardzo wiem co masz na myśli z tymi skutkami stresu i też nie do końca rozumiem co miałaś na myśli pisząc że nie do końca to jest dobre że mam takie realistyczne nastawienie z którym będę całkiem sama. Ja nie umiem niestety inaczej do tego podchodzić, poprostu mi jest tak łatwiej jak mam w głowie wszystko co się może stać. Natomiast oczywiście nadzieja jest bo wiadomo że ona umiera na końcu.

Ojej to bardzo Ci Anelio współczuję że musiałaś być z tym wszystkim sama...
U nas jest o tyle łatwiej, że ja oprócz mamy mam 3 braci. Mieszkamy z dziadkami a za płotem jest druga babcia i bliska rodzina. Fakt że wiele rzeczy będziemy musieli sami przejśc ale jest ta psychiczna pomoc rodziny. No i w sumie w domu też zawsze ktoś jest. Mogę powiedzieć że jest jakaś prawda w powiedzeniu Co Cię nie dobije to Cię wzmocni

tego się trzeba trzymać tak na codzień w każdej sytuacji.