Znalezionych wyników: 4

Myślę, że Mama potrzebuje teraz spokoju. Przed odejściem skóra staje się nadwrażliwa na dotyk, nie wiadomo w jakim stopniu wyostrzają się inne zmysły, więc nie wiadomo też, czy takie przenosiny nie sprawią Mamie dodatkowego cierpienia fizycznego.

Ja bym Jej nie przenosiła.

Pomarańcza, mów do Mamy. Ona Cię słyszy, mów.
Same dobre rzeczy.
Same czułe rzeczy.
Ona musi mieć pewność, że sobie dasz radę.
I Ty musisz mieć pewność, że sobie dasz radę.
Bo dasz...

Teraz jest czas na spokój i metafizyczne porozumienie między Wami. Wymęczone ciało, choroba, ból przestały mieć znaczenie.

A co do niesprawiedliwości...
Kochanie, na tym polega życie, niestety. Na rodzeniu się i podążaniu przez całe życie do odejścia... niezależnie od tego, ile tego życia na człowieka przypadnie.
Niezależnie od tego, jak bardzo ten świat wygląda na niesprawiedliwy, lubię mieć nadzieję, że to wszystko ma jakiś sens.

I Tobie też tej nadziei życzę. Przytulam Cię Kochana - dasz radę, Ty dobra, kochająca i kochana Córko Swojej Mamy.

Pomarańcza, odpowiedz Mamie, że teraz to będzie najlepszy lekarz z najlepszych. I że pojedziecie do niego, jak tylko nabierze nieco sił.

Wiem, że to kłamstwo, ale wydaje mi sie, że w tej chwili Twoja Mama tego potrzebuje.

Potem... potem będzie wiedziała wszystko bez żadnego informowania Jej o tym. Po prostu przyjdzie do niej ta świadomość.

Ale jeszcze nie teraz.

Pomarańcza, pięknie sobie ze wszystkim radzisz, bardzo pomagasz Mamie. Tak jak już to zostało napisane, tym, że nie możesz zlikwidować dramatu, jakim jest cała choroba, że nie możesz znaleźć sposobu na wyleczenie Mamy - nie możesz się zamartwiać, bo to nie jest absolutnie Twoją winą. Nie jest zresztą niczyją winą. Tak to niestety jest, od momentu narodzin dążymy nieuchronnie do śmierci... poprzez szereg chorób, tych wyleczalnych i niewyleczalnych.

Teraz najważniejszym jest podnieść Mamie komfort życia, czyli maksymalnie osłabić dolegliwości. I to właśnie robisz.
Prócz tego po prostu bądź przy Mamie. Siedź, trzymaj za rękę, mów jak bardzo kochasz.

I jak najszybciej skorzystaj z pomocy psychologa, jeżeli chodzi o Córeczkę. Na szczęście tak małe dzieci łatwo uspokoić i przekonać, aby się przestały bać. O wiele trudniej jest z dorosłymi...

Pozdrawiam Was Serdecznie