Znalezionych wyników: 15

Dziękuję Wam wszystkim za słowa otuchy, za pomoc i wsparcie. Nie będę odchodzić z tego forum, mimo że moja walka dobiegła końca,Na początku pomyślałam, że skasuję konto, zakończę pewien rozdział mojego życia, życia z rakiem, ale może jednak komuś się okażę jeszcze pomocna... Gdyby ktoś z Was czegoś potrzebował, piszcie.

[ Komentarz dodany przez Moderatora: absenteeism: 2012-08-27, 22:57 ]
Z pewnością będziesz nam pomocna - swoim doświadczeniem i wsparciem. Cieszymy się, że z nami zostałaś

Walczyliśmy dzielnie, ale niestety w niedzielę Tata zmarł. Dziękuję wszystkim Wam za wsparcie, pokierowanie i słowa otuchy w najcięższych chwilach. Jeśli ja bym mogla teraz komuś jakoś pomóc, jestem do dyspozycji...

Ewik, dałaś mi iskierkę nadziei, dziękuję.

Co 12 godz we wlewie - proporcja 1/4 amp. plus 1 tab. 3 razy dziennie. raz dziennie tata ma też zapisany Setronon. Kupiłam tacie Nutridrinki, odżywkę Ensure, ale on twierdzi, że nie ma chęci, apetytu. Wczoraj płaczem wmusiłam w niego nutridrinka z kilkoma biszkoptami, potem się położyl i nic mu się nie wróciło, więc myślę, że jest to problem psychiczny - upór, nie wiem, opór, strach przed jedzeniem... Glównym argumentem jest to, że nie ma apetytu i że w czasie jedzenia pojawiają się nudności. Nie je więc nic, nawet nie próbuje jeść np. maleńkich porcji, paru biszkoptów, nutridrinka, czegokolwiek, by coś włożyć do żołądka. Boję się, czy to nie jest to odmawianie jedzenia tuż przed końcem... Tak bardzo się boję, że organizm już powoi się wyłącza. Jak to odróżnić?

Tata odmawia jedzenia, niby nie ma wymiotów, mówi, że jak coś zje to pojawiają się nudności. Podaję mu podskórnie Mecopropramid, mimo to nie chce jeść, mówi, że nie ma apetytu, nic mu nie smakuje... Po prostu odmawia jedzenia, a przez to robi się słaby, dużo śpi. Proszę, tłumaczę, krzyczę i nic. Czy to minie? Jak go namówić?

Walczymy dalej, choć z dnia na dzień jest coraz ciężej.

Tata otrzymuje chemię paliatywną w schemacie PDD+FU PF1(25/1000) 4 dni. Cisplatinum 135,76 mg, Dexamethassone 32 mg. Fluorouracilum 7240 mg, Ondansetronum 32 mg.

Mam prośbę, czy mógłby mi ktoś wyjaśnić, co to za rodzaj chemii? Czy jest to chemia bardzo agresywna? Tata bardzo źle ją znosi (nudności, całkowity brak apetytu). Nie wiem, czy te te dolegliwości wynikają z chemii czy z zaawansowania choroby.
Tata jest bardzo słaby, miał przed poprzednim kursem nawet przetaczaną krew. Teraz lekarz kazał nam przed następną chemią zrobić morfologię i udać się w razie słabych wyników do miejscowego szpitala na podanie krwi, ale szczerze mówiąc nie wiem, jak mam to zrobić, przecież do przetoczenia krwi potrzebne jest skierowanie czy cokolwiek a nie widzimisię rodziny.

Tata nie je prawie wcale (jesteśmy 3 dni po czwartym kursie chemioterapii, może to wynika stąd). Jest uparty jak dziecko, czasem brakuje mi sił, nie pozwala sobie "wmuszać" jedzenia ani odżywek.
Dopiero po kolejnej chemii mam się udać z tatą na kontrolne TK, więc na razie nie wiem, czy choroba choćby trochę zwolniła.
Boję sie każdego kolejnego dnia. Czy wy też tak macie, że nadsłuchujecie w nocy czy Wasz bliski nadal oddycha?

Tata jest po brachyterapii przełyku w Poznaniu. Za tydzień umówiony jest na kontrolny rentgen i konsultację w sprawie chemioterapii. Czy ktoś mógłby mi podpowiedzieć, czy zmiany meta w płucach też można by jeszcze poddać brachyterapii? lekarze stwierdzili, że już żadnych naświetlań nie będą robić. Przerzutów w płucach się nie naświetla, nie wiem jak to jest? Co nas czeka dalej?

Przepraszam, że z takim opóźnieniem odpisuję, ale organizowanie życia sobie na nowo (z chorobą), zajmuje masę czasu. To nieustanna wędrówka od lekarza do lekarza, masa telefonów itp. Jestem zapisana na konsultacje u dr Niziołka w Poznaniu na wtorek (to był jedyny lekarz, który miał wolny termin na ten tydzień). Próbuję załatwić skierowanie na prywatna tomografię, co nie jest wcale łatwe ("Wie Pani, ja nie mogę..., ale po co..., gdyby TK była potrzebna, to by zrobili wtedy w szpitalu...."). Przebiła ich wszystkich jedna pani doktor, która na moja prośbe o skierowanie na tomograf stwierdziła: "Jak sie pani na tym zna, to niech pani ojca sama leczy! Pacjent przyjmuje płyny, przejdzie sam 200 m i nie potrzebuje pampersów, to czego pani chce więcej?!" Oby jej w przyszłości nie spotkał taki los i nie trafiła na podobna sobie osobę...

Asiu, dziękuję za uporządkowanie tematu. Nie miałam nigdy wcześniej do czynienia z leczeniem onkologicznym, sytuacja jest da mnie nowa, przerażająca i dlatego robię wszystko chaotycznie, po prostu jest to działanie z desperacji. Dziękuję Ci więc bardzo za wszystkie wskazówki, za to, że jesteś....
Wspaniali ludzie odezwali się do mnie na tym forum, szkoda, że w tak przykrych i dla nich, i dla mnie okolicznościach.

Dziękuje Wam wszystkim, ze jesteście, bez Was chyba bym się poddała (z bezsilności, i zagubienia oczywiście, a nie z braku chęci ratowania Taty).
Wyszukałam następujących lekarzy: dr n. med. Annę Pawelską i dr . med. Janusza Wasiewicza z Poznania. Utkwiły mi też trzy nazwiska z Gliwic: prof. Rafał Suwiński, dr hab. Jerzy Wydmański i dr n. med. Stanisław Półtorak. Czy ktokolwiek z Was miał do czynienia z wyżej wymienionymi lekarzami? Jakieś opinie, wskazówki?
W razie, gdyby było gdzieś miejsce na forum, gdzie poruszono już kwestie konkretnych lekarzy, bardzo proszę o wklejenie linka lub administratora o przeniesienie mojego postu w odpowiednie miejsce.

Byliśmy w Łodzi w Koperniku. Podeszłam na oddział do pana chirurga, odszukałam tego, który zakładał stent. Lekarz w drzwiach stwierdził, ze musi boleć, ale zebym zeszła do Poradni i tam wyprosiła skierowanie na kontrolne RTG klatki z kontrastem. Udało mi się i Tata miał zrobione zdjecie rentgenowskie, z którym wrócilismy następnie do Poradni. Lekarz obejrzał je, stwierdził, ze wszystko ze stentem jest ok, tylko przełyk pracuje i Tata przesadza ("to dopiero tydzień, co pan chce..."). Ponadto powiedział, że nowotwór jest nieoperacyjny. Spytałam, jak to sie stało, że fiberoskopia wyszła ok, RTG płuc z września tez czyste, a obecnie jest taki zaawansowany guz w przełyku. Zastanawia mnie także, czemu w badaniu HP jest sugestia, że to przerzut z płuc. Czy gastroskopia wykonana w byłym wojewódzkim szpitalu jest jedynym badaniem, na którym wszystko się opiera? Zdecydowałam, że bedziemy szukac pomocy u onkologa w Poznaniu lub w Gliwicach. Nie wiem, jednak, jak to sie wszystko załatwia, czy wybrać onkologa, iść do niego prywatnie, a on jakimś cudem skieruje na oddział do siebie? Normalne terminy ze skierowaniem są długie, 2-3 tyg. Mógłby ktoś podpowiedzieć co robić dalej? Czy robic TK na własna rękę (tylko gdzie, by było wiarygodne?), czy zacząć od prywatnego onkologa i po połozeniu na oddziale będą robić i tak swoje badania?
Jestem w tym temacie dopiero od paru dni i to chyba najcięższe dni mojego życia.

Jutro jadę z Tatą w takim razie do Łodzi, tam miał zakładany stent i zaczynam szukać jakiegoś onkologa. Spróbuje sie też zorientować, gdzie można zrobić w miarę szybko TK, żeby jechać z czymkolwiek. W tej chwili oprócz powyższych lakonicznych opisów nic nie mamy, zadnych płytek, zdjęć.

Podczas wcześniejszego pobytu w szpitalu na oddziale Diabetologii (nawiasem mówiąc Tata leżał na tym oddziale z powodu nadciśnienia, cukrzycy ani innych zaburzeń metabolicznych nie ma!) wykonano RTG klatki piersiowej ("Płuca bez zmian ogniskowych. Serce wielkością w normie".) i USG jamy brzusznej ("Watroba bez zmiany ogniskowej. Pęcherzyk żółciowy kształtny, bez złogów. Trzustka i sledziona bz."). badania te były robione 6 września 2011. Stwierdzono wówczas nadciśnienie, na oddziale wyrównano je i wypisano Tatę do domu bez żadnych uwag.
Na początku stycznia Tata zaczął się uskarżać na bóle przy przełykaniu, skierowano go na Oddział chorób wewnętrznych, gdzie zrobiono opisana powyżej gastroskopię, fiberoskopię i założono stent. RTG nie powtarzano, TK nie robiono. Ograniczono się jedynie do tych dwóch badań powyżej plus standardowo EKG, morfologia, biochemia. Onkolog nas nie konsultował, a pani doktor z oddziału stwierdziła, ze ona nie wie, ponieważ RTG z września i fiberoskopia niby nie wykazały zmian, a w badaniu HP lekarz sugeruje, ze to przerzut z płuca. Kiedy powiedziałam jej, że Tatę po założeniu stentu bardziej boli niż przed (bardzo ból sie nasilił) stwierdziła, że nie wie, co się dzieje i według niej stent miał poprawić sytuację, a w takim wypadku kazała mi podejść na oddział do jakiegoś chirurga.
Nie wiem, co robić dalej po kolei, czy badania, czy coś prywatnie działać, nic nie wiem, nawet nie ma kto nas pokierować. Proszę, co dalej?

Przepraszam za chaotyczność, postaram się przedstawić historię w miarę chronologicznie.

Chodzi o mojego Tatę, wiek 65 lat, uregulowane nadciśnienie, innych chorób współistniejących nie stwierdzono. Jakiś czas temu Tata zaczął sie uskarżać na bóle w trakcie przełykania, zgłosił sie do szpitala, gdzie wykonano panendoskopię.
W opisie badania stwierdzono:
"Na wysokości 20 cm od siekaczy guz zwężający do połowy światło przełyku. Dalej do wysokości 30 cm od siekaczy naciek nowotworowy z owrzodzeniem, pobrano wycinki do badań HP.

Następnie skierowano Tate na bronchoskopię, gdzie stwierdzono, iż "krtań, fałdy głosowe, szpara głosni, tchawica, ostroga główna, prawe i lewe drzewo oskrzelowe do ujść oskrzeli subsegmentowych prawidłowe".

Wynik badania HP: "Naciek nisko dojrzałego raka gruczołowego G3. Zmiana zlokalizowana pod nabłonkiem paraepidermoidalnym przełyku. Nie mozna wykluczyć, że mamy do czynienia z naciekiem z zewnatrz (płuco?). Brak informacji o dokładnej lokalizacji guza." zaznaczam, że RTG płuc opisane jest jako prawidłowe, nie wykazujące zmian.

Tata został skierowany następnie na założenie stentu przełykowego. Zabieg wykonano, ale od momentu wszczepienia stentu utrzymuje się ogromny ból przy przełykaniu plus ból w odstępach 10-15 minutowych jakby takie ściskanie, tata się w taki charakterystyczny sposób zwija, kuli z bólu. Przed zabiegiem ból był tylko w momencie przełykania, obecnie po założeniu stentu ok. 6 dni temu Tata nie może w ogóle jeść, przyjmuje tylko płyny. Nie pokierowano nas, co możemy zrobić dalej, nie wiemy nic, nie wiemy, co to wszystko oznacza, co się dzieje, że przed zabiegiem Tata mógł jeść, teraz nie.

Co robić dalej, gdzie szukać dobrego onkologa. Jestem całkiem zagubiona.
Gdyby ktoś mógł mnie wesprzeć, poradzić cokolwiek, wytłumaczyć byłabym wdzięczna.

Czy mógłby mi ktoś z Was polecić dobrego torakochirurga bądź onkologa, odlegość nie ma znaczenia. Chodzi o duży guz w przełyku, jesteśmy dopiero na początku drogi. Zupełnie nie wiem, od czego zacząć, jakie badania po kolei robić.... Nie wiem, jak się zabrać do tej walki.