Znalezionych wyników: 24

Z najświeższych informacji uzyskanych od lekarza chirurga wynika, że po otwarciu jamy brzusznej stwierdził nieoperacyjną zmianę trzustki, dwa przerzuty do otrzewnej, przerzuty do wątroby + marskość wątroby.
Proszę mi powiedzieć co w praktyce oznaczają te informacje, jakie są możliwości dalszego leczenia (domyślam się, że już jedynie paliatywnego). Chemioterapia podobno tez nie bardzo wchodzi w grę ze względu na zmiany w wątrobie. Naświetlania?

Z jakim objawami zgłosił się do lekarza to szczerze mówiąc nie mam pojęcia.
Od alkoholu nigdy nie stronił, wręcz nadużywał.
Poniżej przedstawiam pozostałe wyniki, którymi dysponuję.

Witam.
W bliskiej rodzinie jest osoba, u której zdiagnozowano guza trzustki. Przytoczę dostępne mi wyniki badań i bardzo proszę o interpretację, możliwe metody leczenia, rokowania itp.

Badanie MR jamy brzusznej z dnia 18.04.
Pacjent: Mężczyzna, lat 45
"W obrębie trzonu trzustki widoczna nieregularna masa patologiczna przekraczająca obrysy trzonu. Zmiana ma wym. ok 32x27x28 mm.
Dystalnie od zmiany widoczny nieregularnie poszerzony przewód Wirsunga i ścieńczały miąższ ogona trzustki.
Głowa trzustki prawidłowa.
Zmiana w obrębie trzonu trzustki ściśle przylega do lewego płata wątroby na odc. o śr. ok 11 mm - nie można wykluczyć brzeżnego nacieku.
Wątroba powiększona, o policyklicznych obrysach, w całości usiana drobnymi obszarami hypointensywnymi w badaniu po dożylnym podaniu śr. cieniującego.
Ogniska są bardzo liczne i mają śr. do 6 mm, zlokalizowane są praktycznie w całym miąższu wątroby.
Lewy płat wątroby powiększony.
Żyła wrotna zakontrastowana o śr. 15 mm.
Śledziona jednorodna, nieco powiększona.
Nieco poszerzone żyły śledzionowe i krezkowa górna.
Obie nerki bez zmian patologicznych w MR.
Węzły chłonne jamy brzusznej niewidoczne.

Wnioski:
Obraz MR sugeruje obecność guza trzonu trzustki. Cechy nadciśnienia wrotnego. Nie można wykluczyć rozsiewu procesu npl do wątroby. Wskazane różnicowanie z guzkami regeneracyjnymi w przebiegu marskości wątroby."

Z góry dziękuję za pomoc.

Bardzo wszystkim dziękuję za wsparcie i słowa otuchy.
Minął już pierwszy szok związany z odejściem Taty, choć teoretycznie mniej więcej od połowy czerwca człowiek miał czas by się oswoić z tą myślą. Odejście Taty było dla mnie, mimo wszystko ogromnym zaskoczeniem. Nie sądziłem, że wszystko tak szybko się potoczy, przecież od diagnozy minęło niewiele ponad 5 miesięcy. Martwiłem się jak spędzimy najbliższe święta ze świadomością, ze kolejnych wspólnych już nie będzie, jaki prezent pod choinkę będzie dla Taty odpowiedni i stosowny, a tu proszę...
Jedyne pocieszenie w tym wszystkim to to, że nie cierpiał, nie męczył się z chorobą zbyt długo.l

Dzisiaj wczesnym popołudniem mój Tata przegrał...
Nie cierpiał, odszedł w spokoju, szybko, wbrew pozorom niespodziewanie, nagle...

Tata w dalszym ciągu ma ogromne problemy z przyjmowaniem pokarmów. Wymioty nie ustają, nasiliły się i to bardzo dolegliwości bólowe. Od ostatniego cyklu chemioterapii w zasadzie poza wyjściem do toalety nie wstaje z łóżka. Jest bardzo osłabiony, taki coraz bardziej nieobecny i obojętny, widać że bardzo cierpi. Zaczynam mieć złe przeczucia, że zaczyna się to z czym liczyłem się w zasadzie od początku. Nie sądziłem jednak, że tak szybko...
Ja się już chyba poddałem, a jedynym na czym mi zależy jest to by tata nie cierpiał.
Trochę mi z tym głupio, gdy patrzę na mamę, która nadal walczy z całych sił, planuje kolejną wizytę u lekarza celem ustalenia terminu radioterapii itp.

Tata od pięciu dni, czyli od momentu zakończenia ostatniego cyklu chemioterapii w zasadzie w ogóle nie przyjmuje pokarmów. Wiem, że to poniekąd typowa reakcja, ale z drugiej strony trochę długo to już trwa, no a jaki ma to na niego wpływ to pisać chyba nie muszę :-(

Dzisiaj wprawdzie pojawiło się światełko w tunelu, bo niewielkie porcje zaczął przyjmować, a raczej nie zwracać od razu, no ale nie zmienia to faktu że jest bardzo osłabiony, na tyle że musiał korzystać z pomocy mamy aby się wykąpać.
Jest ciężko, ale zakładam że jak dojdzie do siebie po tym ostatnim cyklu chemii, to będzie jeszcze w stanie przez jakiś czas w miarę "normalnie" i samodzielnie funkcjonować. W związku z tym nasuwa mi się pytanie i proszę o odpowiedź - ile trwa okres ew. remisji czy stabilizacji choroby po zakończonej chemioterapii, zanim znów zaatakuje?

No właśnie problem w tym, że na wypisie nie jest określone jakich obszarów ma dotyczyć ta radioterapia. Jest tylko wzmianka o zastosowaniu jej w dalszym leczeniu.

Wczoraj tata zakończył szósty cykl chemioterapii. Na wypisie jest mowa o zakończonej terapii, a jako dalsze leczenie wskazana radioterapia. Szczegółów nie znamy, gdyż o wszystkim tata ma być poinformowany na wizycie kontrolnej u lekarza prowadzącego za 7 dni.
Proszę mi spróbować przybliżyć temat tej radioterapii. Czego się spodziewać, jakich obszarów może ona dotyczyć, ew. ile to trwa itp. Z góry bardzo dziękuję.

Dzisiaj tata wrócił ze szpitala, gdzie dostał 3x po ok. 300 ml krwi.
Wyniki się podobno poprawiły, tak przynajmniej twierdzi mama, bo ja ich osobiście nie widziałem.
Problem pojawił się późnym popołudniem, tzn. wystąpiła gorączka ok. 39 stopni.
Czy ktoś się orientuje co może być przyczyną? Jakaś infekcja, grypa złapana w szpitalu, czy tez należy się doszukiwać czegoś innego?
Poza tym niepokoi mnie brzuch mojego taty. Zawsze był drobnej postury, a przy tym posiadał dość pokaźny brzuszek. No ale teraz po czwartej i piątej chemioterapii w zasadzie ciągle wymiotuje, a brzuszek wcale nie znika. Nawet podczas leżenia wydaje się jakiś taki nienaturalnie spory, rozlany na boki.

Wiem, wiem, ale chodziło mi raczej o jego ewentualną reakcję na odmowę podania kolejnej chemii. Boję się po prostu jego reakcji.
Sam natomiast doskonale zdaję sobie sprawę, że nic na siłę, i doskonale widzę, że po każdym z kolejnych cykli jest gorzej z jego stanem ogólnym. Cały czas się zastanawiam czy w ogóle warto go tak męczyć.

Podczas wczorajszej kontrolnej wizyty (po 5 cyklu chemioterapii), tata ze względu na kiepściutkie wyniki badania krwi dostał skierowanie na przetaczanie krwi.
Z tego co mówił, bo w gabinecie był tylko on i lekarz, 6 chemioterapia stoi pod ogromnym znakiem zapytania.

Walka trwa ! Udało się przez weekend (zasługa mamy) poprawić morfologię taty na tyle, że został dziś przyjęty do szpitala na kolejny już cykl chemioterapii.
Martwi mnie jednak jego stan psychiczny, chyba zaczyna mieć tego powoli dosyć.