Znaleziono 1 wynik

Witaj Tolu to teraz ja tak jak Wiki Cię pocieszę

Mój tata choruje na raka nerki 11 lat ( miał wtedy 50 lat ) ,usunięcie nerki miał w 2001 roku i do 2010 był spokój.Od roku są przerzuty i chemia celowana,pracuje i jakoś funkcjonuje,żeby tak było dalej.Do tego moja mama od pół roku też choruje na raka złośliwego skóry-operacje,radioterapia...
Wierz mi,też byłam zrozpaczona ( i jestem),jest ciężko,przed każdym badaniem wiem,że może być różnie,albo euforia i spokój na kolejne 3 m-ce,albo płacz i szukanie dalej pomocy.
W pewnym momencie miałam oboje rodziców w różnych szpitalach i w tym samym dniu mieli operacje onkologiczne .teraz jak sobie pomyślę , to nie wierzę,że to przeżyłam.Ale wiem też,że musimy być silne i w chorobie dosłownie prowadzić rodziców za rękę,wybiórczo przekazywać wiadomości itd.
Do tej pory tak mówi Wiki,wcześniej rozmawiam z lekarzami sama,nawet płytę z tomografii omawiam z innym radiologiem.Sama umawiam na wizyty,przypominam itd.
Mój tata też psychicznie bardzo ciężko przechodził chorobę i wiem jak trudno takiej osobie pomóc,rana po operacji bolała bardzo długo nawet do pół roku.
Po usunięciu nerki tez nie było żadnego leczenia , tylko kontrolne usg co jakiś czas rtg płuc.
Pozdrawiam serdecznie i trzymam kciuki

beata