Znalezionych wyników: 11

W porządku już jakiś "ogląd" sprawy jest

Dziękuję za odpowiedź ronnie...
Wiem, nie napisałam nie są to moje wyniki badań aczkolwiek nie znaczy to, że są mniej ważne

Na to forum trafiłam przypadkiem, kiedy szukałam pomocy dla innej osoby i wracam tutaj często. Co prawda nieaktywnie no ale wraca się...

Przerażające jest to, że tak odległe są terminy kolejnej wizyty.
Myślałam, że skoro wyjdą "złe" wyniki, to wizyta jest przyśpieszana...
Biopsja była robiona na Onkologii w Gliwicach. Wiem, że wielu forumowiczów się również tutaj leczy.

Może ktoś byłby w stanie podpowiedzieć czy są jakieś szanse na bliższy termin niż w kwietniu 2016?
Wizyta była umówiona przed poznaniem wyników badania więc w tej sytuacji czy można się zgłosić wcześniej na Onkologię?

Uprzejmie proszę o pomoc w interpretacji biopsji.

Lokalizacja zmiany:
zmiana hypochegeniczna wielk. 8 mm brzusznie w płacie prawym tarczycy:

ROZPOZNANIE:
Tyreocyty o polimorficznych, powiększonych, przejaśnionych i nakładających się jądrach z bruzdami i inkluzj. śródjądrowymi w układach pęcherzykowych, płatach, grupach i rozproszeniu, w tle masy białkowe.
Obraz budzi podejrzenie raka brodawkowatego tarczycy (postaci pęcherzykowe).

Podejrzenie?
Czyli wcale nie musi się potwierdzić, że jest to rak?
Jeżeli jest, to czy dzisiejsza medycyna potrafi się już z tym "uporać" (wyleczyć)?
Jakie badania będą potrzebne do wykonania, aby postawić pewną diagnozę, a nie podejrzenie?
Rokowania?

Będę wdzięczna za waszą pomoc

ehhh my "zdrowi" nawet nie jesteśmy sobie w stanie wyobrazić jak potężne są bóle, gdy się ma raka... Dlatego na twoim miejscu wzywałabym lekarza już po 1 skardze mamy... w końcu teraz o to niestety tylko chodzi, żeby ulżyć w cierpieniu... A bóle wiadomo pojawiają się i znikają, a im bliżej końca, tym są silniejsze i zapewne nie jedna taka noc ci się jeszcze przydarzy. Teraz musisz być silny jak jeszcze nigdy w życiu i może warto by było poszukać i dla siebie kogoś kto cię w tym wszystkim wesprze, wysłucha, "poklepie po plecach"...

absenteeism dziękuję ci bardzo. Teraz naprawdę widzę jak ważne jest to, że ktoś potrafi się bezinteresownie zainteresować czyimiś troskami...

Pojawienie się samej żółtaczki niby rozumiem, ale dlatego opisałam ogólne samopoczucie babci, bo sądziłam, że są to objawy wycieńczenia organizmu, obraz zbliżającego się końca. Pielęgniarki tłumaczyły nam, że te wszystkie dolegliwości są normalne po operacji tylko, że u babci trwają po prostu dłużej

Dziś babcia dzwoniła, że jutro będzie mieć operację :shock:

Niestety nic poza tym nie wiemy :-(

Lekarz z nią o tym rozmawiał, ale nie miała do tego głowy. Mama się pytała, czy może badania, ale babcia powiedziała, że wyraźnie jej powiedział, że operację :shock:

Niby powinno to cieszyć, ale ja boje się tego jeszcze bardziej niż wszystkiego "innego" jak do tej pory... Oby wszystko było dobrze, oby, bo przecież ona taka bidula słabiutka jest...

Z tymi wynikami badań to jest jakaś komedia.
Czy lekarz może odmówić najbliższej rodzinie (córce pacjentki) wykonania kserokopii badań?

bo tak właśnie stało się u nas... nie dosłownie, ale lekarz powiedział mojej mamie, że w tej chili jej ich nie udostępni ponieważ będę mu potrzebne, do podjęcia decyzji dalszego leczenia. Jesteśmy w tej patowej sytuacji, że mieszkamy w Gliwicach, babcia leży w Częstochowie i mama dziś specjalnie czekała od 8 rano do 14 aby mogła je skserować, aż w końcu musiała wracać do domu

Moje wrażenie, że lekarz się niezbyt interesuje losem babci chyba rozsiało się po całej rodzinie, bo dziadek stwierdził, że moja mama tylko rozdrażni tego lekarza, że zasugeruje mu niekompetencje i w ogóle przestanie cokolwiek działać.
Mama też wspomniała lekarzowi prowadzącemu, że babcia ciągle wymiotuje, a on na to, że nieprawda. Powiedziała mu, że ją karmi to przecież widzi, a on jej na to, że musi się zapytać pielęgniarek, bo one nic takiego mu nie zgłaszały

Już nie nie wiem, co dalej robić. Marzę, żeby ją jak najszybciej wypisali z tego szpitala i poszła pod opiekę innego lekarza.

Co do wątroby powiedział tylko, że trzeba by usunąć ogromny kawał, ale żadnych konkretów

nawet nie mówi jakiej wielkości jest guz

Powiedział, że przyznaje się, że wycięcia chorego kawałka wątroby sam się boi... że może to zakończyć się śmiercią i teraz będzie ustalał dalsze leczenie na zbicie żółtaczki. Ogólnie był zdziwiony, że babcia przeżyła święta...

Objawy jakie u niej zauważyłam, to że przysypia sobie, mówi że jest bardzo słaba, czasami powie coś więcej, siada na łóżku jak ktoś do niej przychodzi (trzeba jej w tym pomagać), wymiotuje po posiłkach, najczęściej po mleku, po innych potrawach dopiero po paru godzinach (zaznaczę może, że parę dni po operacji nie chciała w ogóle jeść), skarży się, że nie może spać, ma boleści, ale uważa, ze raz słabsze raz mocniejsze, po operacja nic nie jadła, a teraz tak sobie podjada troszeczkę, dzisiaj poprosiła o truskawki, albo o śliwki. Ciało ma pożółkłe, jak to przy żółtaczce, policzki jedynie się jej tak troszkę zapadły, ale tak z wyglądu to niewiele się zmieniła. Ciśnienie i temperaturę pielęgniarki mówią, że ma w porządku. Mówią też, że to normalne reakcje pacjentów po otwarciu brzucha. Chyba już całe forum przeczytałam w ciągu tych kilku dni i nastawiłam się na najgorsze, a teraz już zgłupiałam...
To jej reakcja rzeczywiście jest taka jak u większości pacjentów? czy są to może już objawy wycieńczenia organizmu?

Dokładnie tak jak pisze asia77

Będę wam kibicować !

Kurcze dziś się dowiedziałam, że kamienie z woreczka wcale nie były wysyłane na dalsze badania

Babcia wpada już w śpiączkę. Powie 2 słowa i nagle zasypia.

Czy ktoś się orientuje ile mniej więcej czasu jej pozostało do śmierci? Nic nie je już od paru dni, odmawia przyjmowania płynów...

Bardzo dziękuję za odpowiedzi

Wyniki badań obejrzałam ukradkiem tuż przed obchodem dlatego nie jestem w stanie podać konkretów, a jedynie ogólniki, które zdążyłam wyczytać

Lekarz prowadzący informował o stanie babci nie mając ich fizycznie ze sobą.
O przewodach wiadomo na podstawie otwartego brzucha i USG. Powiedział też, że guza nie będą ruszać, bo jest zalany żółcią. Miała robione RTG i USG. TK jej nie zrobią ze względu na to, że po złamaniu uda (jakieś 5 lat temu) ma wstawioną śrubę.
W święta postaram się zdobyć te wyniki i wtedy może będzie sens mojego dalszego poproszenia o opinię, bo zdaję sobie sprawę, że tylko na tej podstawie jest chyba sens wyrażenia obiektywnej opinii... bo właściwie zastanawiam się czy jest to tylko moje wrażenie z rozżalenia, czy naprawdę ordynator nie widzi sensu dalszego działania. Boję się, że babcia trafiła na niezbyt dobry oddział, bo dziś mi powiedziała, że odkąd tam jest (czyli 14 grudnia) panu ordynatorowi zmarły 2 pacjentki i na dodatek podsłuchała, jak lekarz po obchodzie powiedział, że niepotrzebnie otwierali jej ten brzuch...

Jestem załamana :(

Mam jeszcze jedno pytanie. Babcia 4 lata temu miała wycinany woreczek żółciowy ze względu na znajdujące się w nim kamienie. Czy możliwe jest to, że ten jej niby "rak" już wtedy dawał o sobie znać w taki sposób?

Moja babcia (ma 73 lata) trafiła tydzień temu do szpitala, do którego skierował ją lekarz ogólny z podejrzeniem żółtaczki. Szpital, który w tym czasie miał dyżur pozostawił ją na chirurgii ogólnej, gdzie stwierdzono u niej żółtaczkę i miała mieć robiony zabieg na złogi. I tu zaczęła się dziwna jak dla mnie historia... Na 2 dzień po zabiegu moja mama udała się do szpitala, aby dowiedzieć się o stan babci. Lekarze nie chcieli udzielić jej żadnej informacji. Powiedzieli, że musi o tym rozmawiać z ordynatorem, ponieważ to on przeprowadzał zabieg. Dziś udało nam się dotrzeć do ordynatora, który powiedział, że babcia ma guza nie na wątrobie tylko w wątrobie i że trudno mu było się przez to dostać do przewodów żółciowych, aby "zbić" babci żółtaczkę. Z samym guzem nic nie zrobił, nie pobrał żadnych wycinków, nie konsultował jej przypadku z innymi onkologiem, ponieważ w tym szpitalu nie ma takiego oddziału, nie był w stanie precyzyjnie określić jaką wielkość ma ten guz, tylko mówił, że jest duży, a na pytania:
czy jest to rak złośliwy? Odpowiedział, że na jego oko tak
Czy są przeżuty? Odpowiedział, że całkiem prawdopodobne
Jak zamierza ją dalej leczyć? Odpowiedział, że zależy, czy dożyje świąt...

Moje pytanie teraz brzmi, czy jest możliwe, aby lekarz na oko stwierdził, że nie ma sensu robić czegokolwiek oprócz podawania kroplówek?

Babcia nie jest w stanie nic jeść, często wymiotuje i jej wymioty wyglądają jak fusy, 20.12.2011 r miała transfuzję krwi - 2 jednostki. Wyniki badań żołądka, trzustki itd. ma bez zmian. Jedynie ma zainfekowane przewody żółciowe.

Czy nie ma dla niej naprawdę żadnego ratunku?

Chcemy babcię przenieść do innego szpitala, aby dokonano tam badań i porządnie ją zdiagnozowano, tylko nie wiem, w jaki sposób się to odbywa?

Czy ten chirurg może wypisać skierowanie do konkretnego szpitala onkologicznego i wtedy ten jest zobowiązany ją przyjąć?

Czy należy czekać, aż jej stan na tyle się poprawi, aż ją wypiszą i umówić się na wizytę do poradni onkologicznej?

Mam wrażenie, że ten lekarz wydał już na nią wyrok, a my chcemy walczyć!