Znalezionych wyników: 8

Tak jak napisał Richelieu – nóż w kieszeni się otwiera,

Kasia Twój dom i Ty stawiasz warunki, postaw sprawę jasno!

Martwią się o mamę, ale to nie jest powód do tego, zeby od razu się do Was wprowadzać i dodatkowo robić "CYRK" – bo nie na tym wsparcie polega i to im powiedz, wytłumacz, po prostu. Sposób w jaki to zrobisz to juz jest Twoja sprawa, znasz ich i wiesz jak z nimi rozmawiać, żeby poskutkowało.

Zrób to dla swojego i mamy dobra. Życzę Ci dużo siły w tym wszystkim, trzymaj się,
Pozdrawiam

Źle interpretujesz moje wypowiedzi i tyle.

a poza tym ostateczność - tutaj jest, jako coś, do czego jest się zmuszonym sytuacją, a nie ostateczność- jako na końcu.

a ja podkreślam, że wizyta u niego to ostateczność i nie jest to bzdura, pracowałam kiedyś w poradni, gdzie oprócz pedagogów, psychologów, psychoterapeutów, są też psychiatrzy i w pierwszej kolejności jest pomoc psychologiczna i psychoterapeutyczna, a potem dopiero psychiatryczna.

nie dojdziemy tutaj do porozumienia, więc nie ma sensu dalej pisać na ten temat, każdy uważa tak jak uznaje za stosowne.

Kasia wybrała już do kogo pójdzie i wierzyć trzeba, że jej pomoże, za co trzymam kciuki.

dobrze wiem o czym piszę, ale nie będę już tego tutaj tłumaczyć, bo z tego wychodzi, że Twoim zdaniem najlepszy w tym wszystkim jest psychiatra i to jest dopiero chore.

Na tym kończę ten wątek.

Kasia dobra decyzja, trzymam kciuki.

no tak, jesli ktos potrzebuje tylko leczenia farmakologicznego, to wtedy pierwszeństwo ma psychiatra, który ma podejście medyczne i stosuje przede wszystkim leczenie farmakologiczne, na każde jakies najmniejsze zaburzenie znajdzie jakieś lekarstwo

Jak uściślić?!

Zawsze pierwsze idzie się do psychologa czy do psychoterapeuty, psychiatra to jest ostateczność. Dlatego lepiej iść do psychoterapeuty (najlepiej po studiach psychologicznych i dodatkowo po psychoterapii) gdzie dodatkowo oprócz diagnozy i pomocy psychologicznej jest rozpoznanie i leczenie zaburzeń psychicznych, problemów emocjonalnych, pomaganie w trudnych sytuacjach życiowych i rozwój osobowości. Ponadto psychoterapeuta podczas rozmowy jak i innych metod potrafi rozpoznać u osoby oczekującej od niego pomocy - czy pacjent dalej pozostaje u niego na leczeniu czy jednocześnie skierowany powinien zostać na leczenie farmakologiczne do psychiatry lub po poznaniu diagnozy przez psychoterapeutę równoczesnie psychiatra wspomaga farmakologicznie tą terapię.

Dlatego większość psychoterapeutów współpracuje z psychiatrami uzupełniając się. I takie wyjście jest najlepsze.

owszem można iść niezależnie, ale z reguły w praktyce to wygląda inaczej.

tak jak pisałam poszukaj psychoterapeuty i to bardzo dobrego, który po zapoznaniu z całą sytuacją, będzie wiedział co dalej zrobić, nie zwlekaj!

Przede wszystkim nie do psychologa, jako do samego psychologa, tylko do psychoterapeuty i to z prawdziwego zdarzenia, jeżeli bedzie taka potrzeba zostaniesz skierowana przez niego do psychiatry celem wypisania lekarstw, ale terapia będzie cały czas pod okiem psychoterapeuty.

Myślę, że tutaj dobrym punktem wyjścia dla Ciebie może być też zapisanie się do grupy wsparcia ( działają w formie tradycyjnych spotkań, przez telefon lub przez internet).

Pamiętaj! masz prawo troszczyć się o siebie, jak i zachować elementy swojego życia, to nie jest akt egoizmu, wręcz przeciwnie pozwoli Ci to na lepsze wspieranie mamy oraz pozostałych członków rodziny, szukanie pomocy u terapeuty to jest dobre wyjście, znasz granice swojej wytrzymałości i siły. I zapewne pomimo ambiwalentnych uczuć, to mimo wszystko powinnaś być dumna z tego, że do tej pory, tak długo udało Ci się z odwagą sprostać wszystkim zadaniom/potrzebom/obowiązkom/zachciankom/kaprysom itp.itd. ale niestety wszystko ma swoje granice

Zapisz się jak najszybciej na terapię, trzymam za Ciebie kciuki i pozdrawiam