Znaleziono 1 wynik

Aniu,
Nie wiem jak długo jesteś ze swoim chłopkiem, choć w sumie nie do końca chodzi o staż. Chodzi o to, że pewne obietnice, zapewnienia ciężko będzie udźwignąć i Tobie i jemu. Leczenie białaczki to nie leczenie grypy - troszkę to może potrwać więc emocje trzeba schowac do kieszeni a słowa miarkować.
Po pierwsze musicie wiedzieć co to za białaczka. Po drugie, jak już będziecie mieli diagnozę, znaleźć szpital i rozpocząć leczenie.
Mój chłopak dowiedział się o białaczce niecałe 8 miesięcy temu. Przypadek i niezwykle sprawne działanie lekarzy sprawiło, że chorobę wykryto na bardzo wczesnym stadium i dziś jest już po przeszczpie. Ale nie oszukuje się - to dopiero początek długiej drogi.
Co więcej jesteśmy ze sobą dopiero trochę ponad rok, więc praca emocjonalna, którą niejednokrotnie wykonuje wiele mnie kosztuje.
Wiem, że takie nowiny to jak oberwanie obuchem w głowę. Wiem też, pewnie jak i wiele osób, co znaczy odtrącenie i ból związany z niemocą.
Najgorszą jednak wiedzą jest ta związana ze świadomością, że to wszystko nie minie jutro ani pojutrze. I musisz to wiedzieć, bo to się składa na codzienność, kiedy bliska Ci osoba jest w szpitalu.

Co do "wyparcia" które stosuje/stosował Twój chłopak. No coż. Słyszałam troszkę dość nieciakawych historii i osobiście cieszę się bardzo, że mój podszedł z niezwykłą pokorą do leczenia. Niemniej jest to kwestia indywidualna. Czasem sama sobie zadaje pytanie jakbym się zachowała w takiej sytuacji, choć to totalna abstrakcja.