Znaleziono 1 wynik

Witam,
Wczoraj zmarła moja mama.
w październiku 2010 usłyszeliśmy wyrok - drobnokomórkowiec. Mama do końca żyła nadzieją. Miała ogromną siłę walki. Walczyła z tym potworem 8 miesięcy.
Chemioterapię zniosła dość dobrze (pomijając oczywiście wymioty, i zawroty głowy). Po chemii okazało się, że zmiany zostały zminimalizowane co dało złudną nadzieję. Sytuacja zmieniła się w maju tydzień po profilaktycznych naświetlaniach głowy. Z dnia na dzień czuła się coraz gorzej. Okazało się, że w opłucnej zaczął zbierać się płyn. Zastosowano drenaż opłucnej. Niestety nie pomógł. Z mojej perspektywy najgorszy jest fakt, ze mama umierała w samotności. Nie mogę pojąć dlaczego nie dostaliśmy telefonu ze szpitala, ze w nocy stan mamy tak bardzo się pogorszył. DLACZEGO NIKT NIE ZADZWONIŁ!!!! Mama nie miała siły poczekać na nas do rana. Z tego co wiem umierała w strasznym cierpieniu. Morfina, którą jej aplikowano nie przynosiła żadnej ulgi. Mama była bardzo pobudzona, niespokojna i bardzo pragnęła żeby był przy niej tata (relacja kobiet, które leżały z mamą). Męczyła się całą noc. Zmarła o 4.50. Miała 50 lat.