Znaleziono 1 wynik

Flavia,
Rozumiem, że Ci ciężko zaakceptować mamę taką jaka jest teraz. Mama przeszła chorobę, której samo słowo "rak" budzi wśród społeczeństwa straszny strach a mama to przeszła na własnej skórze, doświadczyła tego. Po takim doświadczeniu ten strach o nawrót choroby chyba nigdy nie mija. Mama przeszła to w jeszcze jako tako młodym wieku i już pozostał w Niej lęk, że jak szybko można to życie zakończyć, jak każdego takie nieszczęście może spotkać, jak los Ją ciężko doświadczył, dlaczego Ona. Pewnie w mamy głowie mnożyło się setki pytań podczas choroby i teraz te pytania też Jej towarzyszą, to strach o przyszłość. Nie wiesz do końca co siedziało/siedzi w mamy głowie. Takie traumatyczne doświadczenie potrafi zmienić człowieka. Jeden będzie każdą częścią siebie w pobliżu rodziny, z nimi i dla nich bo będzie chciał chłonąć ten wspólny czas, bo może się szybko skończyć inny zrozumie, że teraz jest czas dla Niego, dość poświęcania się dla innych, dość życia dla innych, dość zależności od innych, teraz jestem Ja i moje zachcianki, moje potrzeby, Ja jestem ważna i niech inni skaczą koło mnie tak jak Ja to robiłam kiedyś. Chcę wykorzystać z życia ile się da bo mogę w każdej chwili je stracić. Nie wiemy co mama myśli, nie wiesz tego i Ty.

Może spróbuj z mamą od serca porozmawiać, ale nie w formie pretensji, że nie robi tego czy tamtego, że siedzi sama a nie z Wami/wnuczką (może chce pobyć sama ze sobą i swoimi myślami, wyciszyć się). Porozmawiaj spokojnie, zapytaj dlaczego się tak zmieniła, dlaczego jest tak a nie inaczej, tak jak dawniej. Może mama wyrzuci z siebie swój ból. Nastaw się na słuchanie a nie na atak, niech mama wyrzuci swoje emocje a Ty wyciągniesz wnioski z rozmowy i będziesz wiedziała, czy mama chce teraz być sama dla siebie czy jednak jest "coś" co spowodowało Jej wycofanie.

Pozdrawiam.