Znalezionych wyników: 2

współczuję ::rose::

u nas tez było podobnie
ale do konca jeszcze było kilka tygodni, tylko ze tata zapominał o większosci ,praktycznie z oczytanego madrego człowieka niewiele zostało, u taty to było na skutek silnego niedotlenienia,
czasem jak miał więcej tlenu troche jasniej myslał wtedy mozna było z nim chwile porozmawiać
tez do wc było mu trudno dojśc, na koncu juz moj brat bral go na ręce i zanosił
cieżko to znoscic i patrzec co zostaje z naszego ukochanego bliskiego , najblizszego bo przeciez to nasz tata
tylko ze my z Anelia juz na to nie patrzymy ( sorry Anelia) ze cię popisałampod moją opinię
nie wiem jak Anelia ale jak sobie przypomnę te ostatnie trudne chwile to ja sie cieszę ze juz wszystko się skonczyło
ostatnie najtrudniejsze były 3 tygodnie

duzo siły i odwagi ci zyczę
moze poszukaj hospicjum w miejscu zamieszkania, wtedy będzie łatwiej
moze ktos pomoze jest ktos z rodziny taty ? moze ma troche czasu i empatii, teraz kiedy tata jest w szpitalu wykorzystaj ten czas zeby zorganizować opiekę
trzymaj się i nie mysl co będzie bo choroba cię i tak zaskoczy
pozdrawiam i trzymam kciuki