Znalezionych wyników: 5

zaglądam na forum codziennie,rzadko piszę. Olbrzymią pracę wykonują moderatorzy i inni znający się na medycynie.Mi obecność tutaj pomogła zrozumieć i przetrwać chorobę i śmierć taty.dowiedziałam się co to za choróbska,co przeżywają osoby chore.
żal mi się robi gdy czytam wpisy niektórych osób,jedno to że nie pomagają a drugie to to, że wręcz szkodzą temu forum.
Brak słów po prostu.
pozdrawiam wszystkie dobre dusze tego forum.

witam
zaglądam regularnie na forum,ale jakoś brak mi wewnętrznej siły żeby bardziej się udzielać,żeby więcej pisać.
Minęło 2 miesiące odkąd odszedł mój tata,to były 2 ciężkie miesiące,choć bałam się że będzie jeszcze trudniej.Dziś przeczytałam moje posty z okresu gdy umierał mój tata , zwyłam się, ale jednocześnie byłam z siebie dumna że poradziłam sobie.
Jest ciężko i pewnie prędko się nie poprawi,ale jestem już mocniejsza,inna,bardziej doświadczona przez życie.
Smutno mi, ale ja miałam 35 lat gdy zbrakło taty w moim życiu,a przecież ta wredna choroba zabiera mnóstwo młodych ludzi.Tata przeżył 66 lat i dane było mu wychować 4 dzieci,doczekać się 3 wnucząt.
Nie miał łatwego życia,śmierć też się z nim łagodnie nie obeszła.
Ale przecież życie toczy się dalej,dzisiejszego brutalnego świata nie interesuje to że ktoś cierpi.Trzeba żyć każdym kolejnym dniem i liczyć na to że będzie lepiej,że kiedyś w końcu zza chmur wyjdzie słońce.

pozdrawiam wszystkich forumowiczów i ich najbliższych.
dziękuję DSS ,innym moderatorom i wszystkim udzielającym się tu,za to że są,że pomagają,że dzięki nim człowiek nie czuje się samotny.

Angelikadz witam cię.mi też na razie ciężko zaglądać na forum.czytam nowe posty,ale jakoś brak mi słów żeby napisać komuś coś miłego,dodającego mu sił do walki. na dzień dzisiejszy czuję ogromną pustkę i niedowierzanie że taty nie ma i już nigdy nie będzie.
radość życia daje mi moja córka,końcówka choroby taty to był dla niej totalny obóz przetrwania.Szkoła,potem szybko lekcje,i wyjazd do dziadków.i tak w kółko przez jakiś miesiąc.dzielnie to zniosła,nauczycielka pochwaliła ją na zebraniu. a teraz to nadrabiamy zaległości w pieszczotach i zabawach.
Muszę też wspomnieć o moim mężu-bardzo mnie wspierał w tym trudnym czasie.W tak złych chwilach przekonałam się że jest osobą na której mogę zawsze polegać.
dziękuję ci Marku.
wiem,wiem,pewnie zaraz ktoś napisze że co kogo obchodzi moja rodzinna historia,ale to pisanie pomaga mi pozbyć się negatywnych emocji,a może też pomoże komuś zrozumieć że nie jest sam z takimi problemami.
trzymam kciuki za wszystkich chorych i ich najbliższych.

Anelia masz rację. ja mam córkę 6-letnią, a siostra chłopców 5 i 8 lat.wiem ,to trzeba inaczej niż ja córce powiedziałam
dziękuje za podpowiedź,jak widać to forum przydaje się nie tylko w leczeniu ciała,ale jak najbardziej w leczeniu duszy.my bliscy osób chorych uczymy się tu jak żyć w walce z tym choler..... uczy nas tez jak żyć gdy niestety choroba kończy się tragicznie. dopiero osoby które przez to przeszły wiedzą jak to jest.
jeszcze raz dziękuje Anelio i serdecznie pozdrawiam

[ Dodano: 2012-11-02, 17:46 ]
nic się nie stało że poszedł publicznie w świat,na pewno nie tylko mi twoje słowa pomogą.pa

DZIĘKUJĘ za słowa otuchy,na pewno mi się teraz przydadzą.
buziaki,pa