Znalezionych wyników: 64

Może kiedyś znajdziesz chwilkę dla nas wszystkich...
Życzę samych dobrych dni... na zawsze

http://www.youtube.com/wa...feature=related
http://www.youtube.com/wa...JM&feature=fvst
http://www.youtube.com/wa...feature=related

Nie piszę...
Nie dzwonię...
Ale ciągle jesteś gdzieś tam na końcu każdej myśli.

Iwonko nawet nie wyobrażasz sobie jak cieszę się odnajdując Twoje wpisy na Forum, to naprawdę dobrze, że powoli wracasz do nas, ja przynajmniej cieszę się niezmiernie :lol:

Witaj Iwonko, mam nadzieję że urlop posłużył Ci i odpoczęłaś, a zdrowie poprawiło się choć trochę.
Podobno sezon urlopowy w Pl zaczyna się dopiero w tym tygodniu... dzisiejsza pogoda rozwaliła mnie totalnie, niebo czyste jak marzenie bez jednej chmurki,, całe szczęście, że podmuchiwał wiaterek i dało się oddychać, inaczej byłoby naprawdę krucho.
Pozdrawiam serdecznie :in_love:

Witaj Iwonko :flower:

Czytając opowieść Julki stwierdzam kolejny raz, że w tym maleńkim ciele mieszka jedno z największych Serc...
Iwonko potrafisz przyciągać do siebie wspaniałych ludzi...a to że plątają się też jednostki paskudne, bo takich najczęściej spotykamy, podkreśla jedynie fakt... że wysoko sobie cenimy Przyjaciół.
Słonecznego odpoczynku... :sun:

Iwonko najwięcej miejsca dla siebie zawsze żąda miernota, to ciecie są najważniejsi w każdej firmie, to kiepscy fachowcy i mało kompetentni asekuranci ślizgający się po czyichś plecach mówią: dajcie mi ludzie, ja to załatwię...
Facet, choćby najlepszy specjalista okazujący swój stan frustracji za pomocą słów nieparlamentarnych słów jest żadnym profesjonalistą, albo odreagowuje swój problem małego fiutka...
Głupio mi o tym pisać ale pewnych spraw i rzeczy nie da się sprowadzić do poziomu naszych partnerów... musimy reagować w taki sposób, aby zapamiętali raz na zawsze: nie wszyscy są z tej samej materii, nie wszystkich można potraktować jako nawóz do własnej kariery, a takie obcinanie obcasów świetnie działa na innych..
Choć z naszą Polską mentalnością... Twoją postawę dawniej nazywano Donkiszoterią.
Iwonko wiesz, ze życzę Ci największego sukcesu, wiesz, że zawsze będę wspierał Cię i podziwiał... ale musisz wiedzieć, że nikogo się tak bardzo nienawidzi, jak tego, kto upokorzył miernotę, kundelka...
Ściskam gorąco :cmok:

W dawnych czasach gdy ukazywała się gazeta "Przekrój
' na ostatniej stronie można było znaleźć perełki pisane przez nieznanych poetów...
Nie jestem w stanie napisać kto jest autorem tego wiersza, którego nawet nie pamiętam, bo po blisko 40 latach zostały strzępki, które gdzieś tam kołaczą
"gdzieś za opłotkami szczekają kundle, smrodzą, przeszkadzają dokuczają, nie wnoszą nic do naszego życia oprócz niesmaku.
Dlatego nie warto przejmować się nimi trzeba robić to co robimy, a kundle niechaj warczą, głupie i malutkie,
Wybacz, że jestem w stanie oddać tylko sens tamtej wypowiedzi, ale dla mnie była to ważna wskazówka w życiu, spróbuj, może Tobie też się przyda...

Niekiedy współczuję kobietom swojej brutalnej szczerości...facet ma łatwiej... widząc, że ktoś mnie drażni zawsze mogę podejść i spytać się dyskretnie: Chcesz po ryju?
Do tej pory na 100 przypadków odnotowywałem sukces gdzieś w granicach 95% pozostali wybierali po ryju :shock:

Serdeczności Iwonko dla Ciebie :lol:

Nie wiedziałem że nasi grają....
Ale cieszę się z Twojej radości.

Iwonko jadę się naświetlać już jutro...trochę szybko i niespodzianie ale ... trudno.
Całuję :in_love:

[ Dodano: 2012-07-10, 15:31 ]
:sun:

Iwonko.
Cieszę się że zaliczasz mnie do tych z którymi chcesz rozmawiać...to zaszczyt i przyjemność bycia wyróżnionym w ten sposób.
Każda rozmowa z Tobą, pomimo trudności w ostatnim czasie jest dla mnie prawdziwym skarbem, myślę że wokół siebie masz więcej Przyjaciół, może nie są tak starzy jak ja, ale z całą pewnością rozumieją Twój ból i mogą przytulić Cię do serca, jak ja czynię to w tej chwili _itsme_

Iwonko.
Czytając o tak prozaicznych rzeczach, jak codzienne śniadanie chciałbym móc na chwilę być świadkiem tej intymnej codzienności...

Rozmowa liryczna

- Powiedz mi, jak mnie kochasz.
- Powiem.
- Wiec?
- Kocham cię w słońcu. I przy blasku świec.
Kocham cię w kapeluszu i w berecie.
W wielkim wietrze na szosie i na koncercie.
W bzach i w brzozach, i w malinach, i w klonach.
I gdy spisz. I gdy pracujesz skupiona.
I gdy jajko roztlukujesz ładnie -
nawet wtedy, gdy ci łyżka spadnie.
W taksówce. I w samochodzie. Bez wyjątku.
I na końcu ulicy. I na początku.
I gdy włosy grzebieniem rozdzielisz.
W niebezpieczeństwie. I na karuzeli.
W morzu. W górach. W kaloszach. I boso.
Dzisiaj. Wczoraj. I jutro. Dniem i nocą.
I wiosna, kiedy jaskółki przylatują.
- A latem jak mnie kochasz?
- Jak treść lata.
- A jesienią, gdy chmurki i humorki?
- Nawet wtedy, gdy gubisz parasolki.
- A gdy zima posrebrzy ramy okien?
- Zimą kocham cię jak wesoły ogień.
Blisko przy twoim sercu. Kolo niego.
A za oknem snieg. Wrony na sniegu.

Całuję najczulej

Iwonko dziękuję Ci za to że jesteś i byłaś ze mną ::thnx::

To co piszesz o Tatusiu, jest najpiękniejszym wyznaniem miłości, jakie dziecko może napisać o swoim Ojcu... byłbym dumny, gdyby któreś z moich dzieci mogło tak napisać o mnie...

Zazdroszczę Twojemu Tatusiowi takiej miłości i takiej córki...

Witaj Iwonko :flower:

Nikt nie może powiedzieć, że jestem mistykiem, lub, że mam w sobie coś z tych ludzi, zawsze byłem zimnym realistą...
To co, i w jaki sposób piszesz Ty i inni o naszych bliskich, którzy odeszli... wzrusza mnie, ale z drugiej strony budzi moje zdziwienie...
Może dlatego, że dla mnie dialog nie zawsze składa się z pytań i odpowiedzi na te pytania, dlatego rozmowa z tymi którzy odeszli nie musi wyglądać jak rozmowa z tymi, którzy jeszcze tu są...

Iwonko czytam, że nie wierzysz w Boga... nie musisz w Niego wierzyć...
Ja i miliny innych ludzi deklaruje niewiarę w Boga, czy to znaczy że w związku z tym nie doznają Łaski Miłości?

Możesz nie zgadzać się z dogmatami, rytuałami jakie zbudowano wokół religii, możesz walczyć z klerem, potępiać bigoterię...
To jeszcze nie kreuje Ciebie jako osoby niewierzącej.

Jesteś wielkim człowiekiem, i choć drobniutka ciałem, to masz ogromne serce i duszę, jeśli twierdzisz że to przypadkowy wpływ wiatru kosmicznego tak Cię uformował, ze to kwestia wychowania, przekonań...
Trudno nie jest moim zamiarem przekonywanie Cię że się mylisz, szanuję Twoje przekonania, nawet jak się z nimi nie zgadzam.

Przekornie spytam, nie żal Ci będzie gdy kiedyś się dowiesz że, przeszedłem do innej sfery, i nie będziesz już dzwonić do mnie, nie będzie Ci żal że nie spoglądam na Ciebie i uśmiecham się do Ciebie... bo skoro odszedłem to znaczy że już mnie nie ma