Znalezionych wyników: 4

Witaj Ewelino
Chemioterapia jest trudnym leczeniem...niesie obciążenie dla całego organizmu, powoduje skutki uboczne i dolegliwości.
Pocieszającym faktem jest to że skoro są skutki uboczne, to znaczy że chemia jest skuteczna, że działa czyli nowotwór jest likwidowany.
Miejmy nadzieję że tak właśnie jest.

Ewelinko zawsze mówię że razem z chorą osobą cierpią jej bliscy i tak naprawdę nigdy do końca nie wiadomo kto bardziej cierpi... dlatego ważne jest, aby opiekujące się chorą osoby miały właściwe wsparcie i pomoc...
Ze strony Forum zawsze możesz liczyć na wsparcie i pomoc, niekiedy jest to niewystarczająca pomoc... ale przy szpitalach często możesz znaleźć psychoonkologa, specjalistę który niesie pomoc zarówno osobom chorym jak i jego bliskim.
Spróbuj zorientować się czy w waszym szpitalu lub mieście gdzie mieszkacie taka pomoc istnieje.
Często nasze cierpienia mają podłoże psychologiczne, w końcu fakt, że Mamusia została zdiagnozowana z tak trudnym schorzeniem wywołał zarówno u niej jak i u Was szok, z którym ciężko Wam żyć, warto z takiej pomocy skorzystać...
Pozdrawiam serdecznie życząc jednocześnie siły i wiary w skuteczność leczenia :flower:

Ewelinko, leczenie nigdy nie jest zbyt ciekawe... ważne że Mamusia znosi chemię, że nie dzieją się jakieś dziwne i trudne reakcje organizmu, że nie dokuczają skutki uboczne leczenia...
Nie ma sensu mówić nic na temat wątpliwości, trzeba wierzyć że leczenie zadziała i odniesie skutek, reszta to naprawdę "pikuś"
Życzę siły i wiary w sukces leczenia,
Pozdrawiam

Ewelinko mam nadzieję że sugestie naszej absenteeism, bierzesz sobie do serca i wykorzystasz je w trakcie następnej rozmowy z lekarzem, najskuteczniejszą metodą jest zapisywanie pytań, jakie chcemy zadać oraz odpowiedzi.
To naprawdę systematyzuje naszą wiedzę i sugeruje lekarzowi, że traktujemy sprawę dostatecznie poważnie i nie pozwolimy wcisnąć sobie kitu... :mrgreen:

Ewelino, AnaMari
Witajcie na Forum :flower:

Zetknięcie z chorobą nowotworową za każdym razem przypomina zderzenie z rozpędzonym pociągiem, zarówno dla chorego jak i jego rodziny.
Chcemy aby coś się działo, żeby zaczęło się leczenie, bo czekanie i bezsilność dobijają nas wykańczają zarówno fizycznie i psychicznie...

To paskudna choroba, leczenie jest długie i niekiedy niezmiernie uciążliwe, dlatego warto dobrze się do niego przygotować, uzbroić w cierpliwość i wiarę, że wybrana została najlepsza droga do powrotu do sił i zdrowia...

Ewelino, Honorata ma podobną sytuację jak Ty, jest daleko od swojej Mamy, jest też na innym etapie leczenia, będziesz mogła korzystać z jej doświadczeń...
Jeśli chodzi o ośrodek w Częstochowie, to ma dosyć dobre notowania, miałem mieć tam radioterapię, ale zrezygnowałem ze względu na odległość od mojego miejsca zamieszkania
(120 km)
Myślę że wspólnie uda się nam skutecznie walczyć z chorobą Waszych bliskich i naszymi własnymi słabościami.
Pamiętajcie, że nie jesteście same, że warto niekiedy powiedzieć że jest Wam ciężko, zapewniam że zawsze znajdą się tutaj ludzie, którzy będą mogli wam pomóc |uscisk|