Znalezionych wyników: 2

Ja również mam 65 lat. Zdecydowanie przełożyłabym jakość życia nad jego długość.Jednak nie ważne,co ja czy ktoś inny by zrobił,najważniejsze jest co chce chory.On musi mieć możliwość podjęcia swobodnej decyzji.Gdy mój mąż w 2008 roku(wiek 57 lat) zgłosił się do AMG w Gdańsku na bardzo poważną operację serca by-passy,ja zaczęłam przedstawiać swoje zdanie w tym temacie.Ordynator grzecznie,acz stanowczo przerwał te moje wywody i powiedział,-decyzję podejmuje pacjent,tylko i wyłacznie on.Pani ma milcząco przy nim być.

Mania i Karol,gdy zachorowali byli młodzi. Był czas na leczenie,nadal jest.Po leczeniu jest czas na rekonwalescencje i zbieranie sił na jak taka jest potrzeba-kontynuacje leczenia.
Tatuś Klarysy ma 77 lat,czyli myślę,że czasu na leczenie,na długie leczenie chyba za bardzo nie ma.
Myślę,że sam powinien zdecydować jak ma postąpić. Leczyć się ze wszystkimi tego leczenia skutkami ubocznymi,czy nie,ale nadal żyć w przyzwoitej kondycji. Nie należy wywierać presji,Człowiek jest istotą wolną i ma prawo do własnych decyzji i podejmowania samodzielnych wyborów.Zresztą jak pisze Klarysa już powiedział,co chce zrobić.Uszanować Jego zdanie i tyle.