Znaleziono 1 wynik

Witaj.

Twoja historia jest dokladnie taka sama jak mojego taty, z tymże mojego taty już nie ma. Wszystko co piszesz przypomina mi chorobę mojego tatusia, też mial przetaczaną krew, pojawiała się utrata kontaktu z rzeczywistością i logicznego myślenia.
Po śmierci taty nie pisałam, tylko czytam tutaj posty. Każdego dnia przybywa osób, które zaczynają trudną i nie równą walkę z tą chorobą. Ciężko jest- mówię to z własnego doświadczenia, bowiem półtora roku temu zmarła moja mama, a teraz we wrześniu mój tata. Nie pogodzilam się ze śmiercią mamy i jej chorobą, a musiałam ponownie zacząć walkę z chorobą taty. Moi rodzice osierocili piątkę dzieci, jestem najstarsza i to ja podjęłam opiekę nad niepełnoletnią jeszcze siostrą i dziewiętnastolatką. Jest mi trudno, bo ból, tęsknota i niedowierzanie jest tak ogromny, że brak mi czasem sił.
Byłam przy moich rodzicach, opiekowałam się nimi i otwarcie mogę napisać, że warto walczyć, choćby dla naszych bliskich.