Znalezionych wyników: 26

Jestem po pogrzebie.
Ciężko opisać uczucia towarzyszące temu przeżyciu.
Oprócz żałoby, smutku i rozgoryczenia czułam również samotność, odosobnienie, przykrość.
Za trumną siedziałam sama
Męża poprosiłam by był obok blisko mnie w ławce. Nie chciałam by siedział ze mną za trumną bo rodzina ojca jest nieprzewidywalna.
Wyzwiska pod naszym adresem, że zamknęliśmy ojca używając do tego fałszywych świadków...
Tak bardzo "walczyli" o swojego wuja ( a mojego ojca) że nikt nie był w stanie mu pomóc tylko ja się nim zajmowałam na pogrzebie też się nie zjawili...
Ojciec miał jeszcze jedną córkę z pierwszego małżeństwa ale nie zdecydowała się na przyjazd z Anglii na pogrzeb. Byli jej synowie czyli wnuczkowie ojca.
Sprawy związane z organizacją pogrzebu spadły również tylko na mnie. Mój mąż był gotów pomóc mi we wszystkim ale nie chciałam go do tego mieszać. Dla mnie bardzo dużo zrobił wyrywając mamę z rąk ojca powodując skazanie na więzienie.

Przykre jest dla mnie również to że mimo wszystko zostałam sama bez rodziców. Jaki by ten ojciec nie był to był moim ojcem.
Brakuje mi teraz mamy bardziej niż kiedykolwiek.

Dostałam telefon z Żyrardowa. Tata odszedł dziś o 20.00
................................................................................................................
Myślałam że ulży ale kurcze jest kiepsko 4 godzinę ryczę i nie mogę się opanować. Nie wiedziałam że będzie tak ciężko....

Dziś był gorszy dzień niż wczoraj. Tata zwijał się z bólu strasznie stękał, wołał o Jezu! pobiegłam po pielęgniarkę i podała mu zastrzyk ale z tego wszystkiego nie zapytałam co to było. Ojciec nie otwiera oczu, nie reaguje na pytania. Podobno jak był dziś ksiądz w sali i modlił się na głos ojciec był bardzo niezadowolony. Ciekawe dlaczego.
Żal było patrzeć na jego cierpienie. Masowałam mu brzuch, głaskałam po ręku on tylko co jakiś czas ściskał mnie za ręke. W nocy wyrwał sobie cewnik i dziś jak go przewijałam z członka sączyła się krew prawdopodobnie z cewki moczowej. Zawołałam lekarza i stwierdził że to po wyrwaniu cewnika podrażnił cewkę.
Straszne chwile. Jeżdżę do niego co dzień i za każdym razem boję się że zastanę puste łóżko a przecież to nieuchronne. Nigdy nie można się przyzwyczaić że ktoś umrze. Do tego nie da sie przygotować.

dziś byłam u taty i miał nawet długo otwarte oczy, ale jakieś nieobecne. Ciężko oddycha, jak trzymałam go za rękę, mocno mnie kilkukrotnie ściskał.
Ma podłączony cewnik. Moczu jakby kot napłakał i gęste pomarańczowe fafrocle w rurce od cewnika. Nadal nic nie je i nie pije. Parę razy próbowałam mu dać odrobinę picia z butelki z dziubkiem niestety od razu się zachłystywał - tak jakby zapomniał połykania. Kilka razy próbował wstać, pomogłam mu tylko usiąść. posiedział kilka sekund i opadał z sił.
Ciężko patrzeć na człowieka jak powoli umiera. Oboje moich rodziców umiera w ten sposób.
Czy ma mnie to czegoś nauczyć?

dziś byłam u ojca - niestety kontakt z nim polegał na dwukrotnym otwarciu oczu na małą sekundę no i na moje pytanie czy chce księdza odpowiedział :nie chce. Jemu chyba nadal wydaje się że to jeszcze długo potrwa.
Dziś dopiero doszło do mnie jakie miałam szczęście że było miejsce w tym Żyrardowie. Podają mu kroplówki, ma opiekę 24h na dobę a ja nie martwię się czy może jest z nim gorzej a on jest zupełnie sam jak pies.
Jutro znowu pojadę, może po kroplówkach będzie bardziej świadomy.
Jak go obserwowałam jak miał oczy zamknięte - cały czas ruszał rękoma jakby kogoś głaskał trzymał dotykał. Moja mamuś cały czas trzymała ręce i palce tak jakby paliła papierosa. Patrząc na rozwój choroby ojca i porównując do tego jak mamuś odchodziła wydaje mi sie że to nastąpi w tym tygodniu. Bóle się nasiliły, więc może Bóg go zabierze w miarę szybko żeby się nie męczył.
Dziś zastanawiałam się czy ojciec spotka się z mamą, czy Bóg daruje mu to co nam wszystkim zrobił, ja mu wybaczyłam, moja mamuś z pewnością też. Ona go kochała do samego końca.

Oczywiście tatę odwieźli mi na drugi dzień rano. Wczoraj siedziałam całą noc przy nim nic już nie je nic nie pije leki przyjmuje tylko w płynie tramal.Żadnych innych leków nie przyjmuje. Co chwila wstaje z łóżka postoi chwilę i siada, za chwilę znowu wstaje, kładzie się. Wczoraj zaczęły się mocniejsze bóle.
Mam szczęście znalazłam miejsce na oddziale paliatywnym miejsce w Żyrardowie. Mam ojca dowieźć do 14.00

[ Dodano: 2012-04-30, 20:43 ]
Zawiozłam ojca do Żyrardowa. Nic nadal nie je, nie pije. Jest zupełnie bez sił. Musiałam prosić by go jakiś facet zniósł na rękach.Ojciec mieszka na 3 piętrze.
Leży na malutkiej sali, jest ich na sali 4. Ojciec w najgorszym stanie.Ojciec nie bardzo chce by go dotykać. Nawet jak chwiejnie stara się utrzymać w pionie i próbuje go podtrzymać, opędza się ode mnie ,wszystko słyszy co się mówi tylko nie ma siły się odezwać. Cały czas ma zamknięte oczy, rzadko je otwiera ale nasłuchuje.
Mało czasu mu zostało...
Może powinnam mu zaproponować wizytę księdza...

właśnie wróciłam ze szpitala w Grodzisku
Zadzwoniłam do ojca wieczorem i nie odbierał, po kilku razach odebrał ale był taki słaby ze nie miał siły mówić. Powiedział k.....a ja umieram. Wsiadłam do samochodu i popędziłam do niego. Miałam mały problem żeby się do niego dostać ale dzięki sąsiadom udało się. Ojciec był bardzo słaby ciężko i płytko oddychał... Wezwałam karetkę. Ojciec miał ciśnienie 65/40 45minut próbowali założyć mu wenflon i ni mogli, był strasznie odwodniony i miał strasznie gęstą krew.
Pojechałam za nim do szpitala. Powiedzieli mi że do rana będą go nawadniać i rano pewnie puszczą do domu. Powiedzieli że nie może być same potrzebuje opieki. Zapytałam czy mogą go skierować ze szpitala do hospicjum albo na oddział paliatywny w Żyrardowie powiedzieli że nie że SOR nie ma takich możliwości i że muszę z lekarzem pierwszego kontaktu prosić o skierowanie i czekać na miejsce. jeśli ojciec jutro poczuje sie lepiej to go wypuszczą. zapytałam co mam z nim zrobić jeśli nie mogę zapewnić mu pełnej opieki. Wzruszyły ramionami i tyle.
Czuję się bezsilna...

wczoraj mieliśmy z ojcem wizytę w CO u chemioterapeuty Jak się okazało tylko nam się tak wydawało. Pomimo wpisanego terminu w kontrolkę z wczorajszą data i godz. ok 16.30 w tym czasie nie było żadnego lekarza w gabinecie 35. pani w rejestracji nie potrafiła nam powiedzieć dlaczego tak się stało. poprosiłam by kogoś ściągnęła albo zapytała na oddziale czy jakiś chemioterapeuta skonsultuje ojca. Niestety pani z okienka odmówiła wykonania telefonu i musiałam szukać w labiryncie CO wind dla odwiedzających pojechać na 7 piętro i szukać tam lekarza. oczywiście nie znalazłam żadnego innego poza chirurgiem. Musiałam ojca zapisać na następną wizytę wolną za kolejne 10 dni. Okazało się ze pani sekretarka doktora saramaka nie kliknęła w systemie rezerwacji wizyty. Ojciec był bardzo słaby ciężko za mną nadążał bałam się że w końcu będę musiała go zarzucić sobie na plecy. Ojciec ma dość powiedział że jest zły na to ze musi jeździć i już mogłoby się to skończyć. Powiedziałam mu że przecież może nie wyrażać zgody na chemioterapię i nie będzie musiał jeździć. Zresztą wytłumaczyłam mu że jeszcze może się okazać że nie nadaje się do chemioterapii.
Człowiek jest czasami taki bezradny i bezsilny. Nienawidzę tego miejsca.
Wypełniłam ankietę do poradni genetycznej i dziś wysłałam ciekawe jak długo będę czekała na termin badań

dzięki wszystkim za zainteresowanie.
Wróciłam z ojcem od internisty: w płucach poprawa, wydzielina zaczęła się odklejać, ojciec słabszy, duża grzybica jamy ustnej, ma problemy z połykaniem leków, co było można zamieniono na syrop.
Biegunka nadal jest, ciśnienie 85/60
Jutro jedziemy do CO. Ciekawe czy dadzą ojcu chemię.
Pani doktor mówiła o oddziale paliatywnym w Żyrardowie . Jak nie będzie dalszego leczenia to da skierowanie na ten oddział. Tylko czy ojciec się zgodzi. Jemu się wydaje że to będzie trwało i trwało nie ma świadomości że to tak poważny stan. A ja jakoś nie potrafię mu powiedzieć że to może być zaraz, że zbliża się to co nieuchronne i powinien się ojciec wyspowiadać. No ale jak mu powiedzieć o księdzu. Ojciec jak zwykle żyje w swoim świecie w którym jest panem i władcą. Nic się w tej kwestii nie zmieniło więc będzie trudno... Niestety śmierć sama decyduje kiedy przyjdzie i nad tym nie będzie mógł zapanować choćby pękł. Pierwsza taka nauczkę dostał jak go zamknęli i skazali choć był pewien i nadal jest o swojej niewinności. Kolejne rozczarowanie przed nim.

Byłam z ojcem u lekarza ma zapalenie płuc pani doktor powiedziała że nie da skierowania do szpitala bo może uda nam się zwalczyć to w domu
Przepisała zinat, leki osłonowe i p. grzybicze. Wczoraj jak go kąpałam zobaczyłam że tacie robią się odleżyny na kościach miednicy, kości ogonowej i wysoko na kręgosłupie. Niby jest chodzący ale dużo siedzi w fotelu. Została mi ozonella po mamusi nasmaruję go i wyklepie. Za 5 dni mamy wrócić do lekarza na kontrolne badanie. Ojciec ma dosyć, jest coraz słabszy, choroba ruszyła z galopa

Wczoraj ojciec był bardzo słaby nie miał siły na nic pierwszy raz się poskarżył że źle się czuje.
Nie leży tylko ciągle siedzi w fotelu, do łazienki wstaje i chodzi sam.
Dziś uskarżał się że ma płytki oddech. Była pielęgniarka z caritasu - ojciec jest pod ich opieką długoterminową ze względu na odleżyny na piętach ( jeszcze z czasów więzienia, miażdżyca kończyn dolnych).
Byłam u niego, zaniosłam rosół zmiksowany z kurczakiem i kluskami. Taką papkę jest w stanie przełknąć. Zjadł sporo ale zaraz poleciał do wc - bardzo luźne odbarwione stolce.
bardzo źle wygląda poklepałam go po plecach - plecy to za duże słowo- sam kręgosłup i łopatki.
Zrobił się nerwowy.
Wczoraj było widać w jego oczach powolne umieranie...

violinista- dzięki za troskę, ja pcham jakoś do przodu raz wolniej raz szybciej ale jakoś idzie. Zrobiłam ostatnio badania (z racji wcześniejszych moich historii zdrowotnych) wszystko u mnie ok. Trza się wziąć do kupy i ojca trochę popchać.
Miałam go dzisiaj przytulić i dopiero jak go odwiozłam do domu i poszedł na górę do mieszkania pomyślałam że może jak nie mi to na pewno jemu teraz tego trzeba.

więc na mój chłopski rozum jak cofnęłam się do TK jamy brzusznej to T2N0M1 ?

Właśnie wróciłam z ojcem z CO z Warszawy. odebraliśmy wynik badania BAC
Wynik:
cellulae carcinomatosae-adenocarcinoma

Zapytałam lekarza co dalej powiedział że o leczeniu chirurgicznym nie ma mowy, zapisali ojca do chematologa na 24.04.2012, pobrali krew do badań i stwierdzili że jeżeli jakakolwiek chemia będzie wchodziła w grę to tylko paliatywna.
Zapytałam o klasyfikacje i stan zaawansowania tego raka to Pan doktor odpowiedział że bardzo zaawansowany bo są przerzuty do wątroby i koniec wizyty.
Czy w tego rodzaju nowotworach nie ma klasyfikacji?
:<:

Jutro mamy wizytę w CO w Warszawie. Ojciec wygląda gorzej, przynajmniej mi się tak wydaje. Gdy do niego mówię widzę wytrzeszcz oczu i okupione wielkim wysiłkiem myślenie co od niego chcę.
Z domu wychodzi tylko czasami do banku po kasę i po tytoń do sklepu. jest bardzo zaniedbany nie daje się nakłonić na kąpiel. Powiedziałam że przed wizytą u lekarza nie ma opcji by się nie umył. Na święta powiedziałam mu że przyjadę z dziećmi jak się umyje i ogoli żeby dzieci nie przestraszył. Jest powolny ale wszystko jeszcze koło siebie zrobi. Muszę mu przypominać o lekach, żeby zjadł itd. Nie wiem jak długo potrwa ten stan. Ostatnio tak bardzo potrzebowałam się do niego przytulić, zrobiłam to - biedny, same kości i skóra... z trudem powstrzymałam płacz.
Zobaczymy co przyniesie nam jutrzejsza wizyta.
tata ma plastry durogesik 50 i tramal w proszkach. Mimo wszystko czasami boli - jutro poproszę o mocniejsze plastry.