Znaleziono 1 wynik

Witaj,

Każdy w obliczu choroby swojego bliskiego chciałby, aby w końcu zastosowano schemat chemioterapii, który przyniesie poprawę, wyleczenie, trwałą stabilizację... jednym słowem przyniesie coś dobrego. Niestety w onkologii, szerzej w medycynie mają także miejsce sytuacje w których współczesna wiedza medyczna nie jest w stanie wyleczyć danej choroby - ostrożnie pisząc myślę, że jest to właśnie jedna z tych sytuacji - jest to szczególnie trudne do uwierzenia w ujęciu doniesień prasowych/naukowych traktujących o znakomitej wyleczalności tej choroby. Ale niestety najprawdopodobniej tak jest.

W leczeniu nowotworów jądra tak na prawdę (pomimo, że leczenie zwykle jest nieskomplikowane i nie wymaga podejmowania decyzji innych niż wskazanych w wytycznych obowiązujących na świecie) praktycznie jedyne znaczenie odgrywa doświadczenie ośrodka, który leczy chorego. W roku 2000 tak praktycznie rzecz biorąc jedynym ośrodkiem posiadającym odpowiednie doświadczenie (a więc ilość chorych leczonych) w tego typu nowotworach w Polsce było Centrum Onkologii - Instytut w Warszawie. Smutne to, tym bardziej, że w tej chwili (przeszło 15 lat po 2000 roku!) tych ośrodków jest niewiele więcej i skupione są one w Warszawie i okolicach (4 ośrodki) oraz obecnie w Świdnicy (zamiast Wrocławia). Oczywiście jest jeszcze Częstochowa, Wejherowo ale tego trzeba intensywnie szukać, pytać. Nie są to placówki "oczywiste". Nie wiadomo w jakim ośrodku był leczony Twój brat, stąd trudno się wypowiedzieć.

Ogólnie niewiadomych jest dużo więcej:
- Nic nie wiadomo o stopniu zaawansowania klinicznego choroby przed rozpoczęciem leczenia?
- Dlaczego otrzymał 6 x BEP, jeśli standardem są 4 kursy BEP i w razie odpowiedzi częściowej ewentualnie kontynuacja chemioterapii drugim rzutem?
- Jak wyglądała kontrola w okresie od 2000 do 2012 roku i gdzie była prowadzona?
- W jakich okolicznościach rozpoznano nawrót choroby?
- Jakie było zaawansowanie kliniczne choroby w momencie rozpoznania nawrotu?
- Jaka była odpowiedź na II rzut chemioterapii (VeIP)?
- Czy istniały wskazania do leczenia operacyjnego po drugim rzucie?
etc. etc.

Jeśli taka informacja może być istotna to uważam, że warto ją zawrzeć. Powodem niepowodzenia leczenia w takim przypadku może być zarówno:
- Sama choroba, agresywna, pierwotnie wysokozaawansowana i prawdopodobnie oporna na leczenie.
- Źle przeprowadzone leczenie (szczególnie jeśli był to mały ośrodek onkologiczny - bez doświadczenia).

Czy roztrząsanie tego w tej chwili jest zasadne? Nie mnie to oceniać. Warto jednak zdać sobie sprawę, że leczenie nowotworów jądra w Polsce, poza wymienionymi ośrodkami jest katastrofalnie niepoprawne. Statystycznie, pomimo znajdowania się prawie w geometrycznym centrum Europy, tak na prawdę jesteśmy pod tym względem Afryką Europy...

Odnosząc się do sytuacji obecnej. Po tak intensywnym leczeniu pojawia się pytanie nie "jaki można" schemat zastosować lecz "czy można" zastosować jakikolwiek schemat chemioterapii przez wzgląd na stan sprawności Twojego brata. Pole manewru niestety jest bardzo ograniczone. Żeby leczenie tak agresywnego nowotworu przyniosło skutek musi być ono maksymalnie agresywne - a czy takie może być mam bardzo istotne wątpliwości.

Proponuję przede wszystkim "odczarować" słowo leczenie paliatywne. Nie jest to leczenie, które związane jest ze śmiercią. Jest to leczenie, które związane jest z zapewnieniem maksymalnego komfortu choremu, który nie może być leczony z zamiarem jego wyleczenia. Moment, kiedy trzeba zrozumieć, że dalsze leczenie nie przyniesie już żadnej korzyści - tak najprawdopodobniej jest w tym przypadku, co potwierdzi dr Skoneczna.

Przykro mi, że przekazuję niepomyślne informacje.

Pozdrawiam serdecznie!