Znaleziono 1 wynik

Dario, doskonale Cię rozumiem; ja też przez cały okres choroby Tatusia byłam poddenerwowana... przy Nim starałam się byc spokojna, rzeczowa i opanowana... dopiero w domu rozładowywałam emocje, często na mężu i dzieciach, ale Oni to rozumieli...
Spędzałam przy Tacie prawie cały swój czas, dużo rozmawialiśmy, a potem kiedy kontakt był utrudniony po prostu byłam... teraz, kiedy nie ma Go ze mną pozostał ból i tęsknota... Nie żałuję jednak ani chwili jaką razem spędziliśmy, bo tego nikt mi nie odbierze...