Metaplazja płaskonabłonkowa (squamous metaplasia). Obecność nabłonka płaskiego nierogowaciejącego jest stwierdzana w obrębie trójkąta pęcherza moczowego u 75–86% kobiet, co nie stanowi patologii. Jednocześnie obecność nabłonka płaskiego w każdym innym umiejscowieniu w pęcherzu moczowym definiuje się jako metaplazję. Zazwyczaj jest ona wynikiem przewlekłych czynników drażniących – zapalenia, kamicy, obecności uchyłka, schistosomatozy. Metaplazja płaskonabłonkowa wymaga szczególnej uwagi, gdyż z jednej strony może towarzyszyć ogniskom Cis lub raka inwazyjnego, z drugiej strony jest uważana za stan przedrakowy w odniesieniu do raka płaskonabłonkowego pęcherza moczowego. Raport patologiczny zawsze powinien zawierać informację o obecności metaplazji, uzupełnioną o podstawowe dane (nabłonek rogowaciejący vs nierogowaciejący, jednoogniskowy vs wieloogniskowy) (GR: C). Szczególnej uwagi wymagają pacjenci po urazach rdzenia kręgowego z metaplazją płaskonabłonkową z uwagi na istotnie podwyższone ryzyko rozwoju raka płaskonabłonkowego
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum