[Katarzynahenryka]

Jestem dziennikarką i piszę tekst o tym, jak wygląda w Polsce pomoc psychologiczna osobom, które dowiadują się, że są ciężko chore (w tym także na raka).
Chciałabym porozmawiać o tym, jak wygląda samo przekazanie diagnozy, co się wtedy czuje, co dzieje się potem.

Szukam też osób, albo rodzin osób, które po diagnozie miały myśli samobójcze lub podejmowały próby samobójcze i które zgodziłyby się ze mną o tym porozmawiać.

Także osób, które po takim załamaniu wyszły na prostą (żeby opowiedziały, dzięki czemu udało się pokonać trudny okres).

Oczywiście zapewniam anonimowość.

Jeśli ktoś z Państwa zechce się ze mną podzielić swoimi doświadczeniami - proszę pisać na maila: k.swierczynska@wprost.pl albo tu, na forumowy priv.

Będę ogromnie wdzięczna za wszelką pomoc.

[Gazda]

Och... jak fajnie. Jak pierwszy raz się dowiedziałem, że mam najbardziej złośliwą formę raka, i że zostało mi 6 miesięcy życia - góra, był sierpień 2010 roku. Potem leczenie i bla-bla, potem się okazało, że leczono mi nie tego raka którego miałem, potem, jak już leczono mnie prawidłowo, że jak to się nie uda, to medycyna wyczerpała już swoje możliwości, potem się dowiedziałem o przerzutach odległych do płuc, podjęto się leczenia radykalnego... A myśli samobójcze miałem tylko podczas pierwszego etapu leczenia (nie tego raka który miałem), bo nie stosowano leczenia przeciwbólowego (w myśl zasady - jak boli - to działa). Schudłem 25 kg przez półtora miesiąca... I weź tu nie miej chłopie myśli samobójczych

[vioom]

Szanowna Pani,

Jeśli byłaby Pani dziennikarką z prawdziwego zdarzenia, to uciekłaby się Pani do poszukiwania pacjentów poprzez np. mail lub wiadomość prywatną. Jednoznaczna i prywatna wiadomość znaczy o wiele więcej... Jeśli zaś poszukuje Pani chorych do artykułu poprzez "mało znaczący" post na ogólnym forum onkologicznym to nie oczekuję za wiele ze strony Pani doświadczenia zawodowego o przygotowaniu zawodowym już nie wspominając. Równocześnie współczuję wszystkim potencjalnym osobom, które udzielą Pani informacje lub zgodzą się na wywiad.

Mimo wszystko, pozdrawiam.

[Majkax]

Ja to tam panie dziejku niewiele wiem o zyciu moze jeszcze, ale pomysl wyjechania z takim mailem tutaj (to jest miejsce gdzie mnostwo konkretnych spraw zalatwia sie merytorycznych ) zdaje mi sie malo trafiony jakus sie jeszcze telepiemy wszysycy po tym swiecie a wystepowanie mysli samobojczych to bardzo zlozone zjawisko i statystycznie (odsylam do badan psychologicznych) nie jest powiazane z choroba nowotworowa wiec nie wiem czy szuka pani we wlasciwym miejscu
Pomijam fakt ze czego chce sie Pani dowiedziec? czy ludzie chorujacy na raka maja mysi samobojcze? moge odpowiedziec bez wywiadow i marnowania czasu... maja tak jak jak jakis tam procent ludzi (dwa lata temu badania dowiodły ze od 7% populacji).
Generalnie choroba nowotworowa nie zmienia faktu ze mechanizmy zachowan ludzkich sa dosc malo zmienne... Pozdro