[Pati2015]

Dzięki za informacje! Badania krwi mamy robione regularnie. Najsłabsze są wyniki hemoglobiny, erytrocytów. No, ale pracujemy nad tym. Tata cały czas jest na PEGu, a ustnie przyjmuje tylko papkowe zupki, bo język nie jest sprawny ( usunięto i przeszczepiono mu prawie połowę). Poza tym Tata ma szczękościsk, no i buzia cała piecze, ale tu już wyczytałam, że to norma. Bardzo Was wszystkich tu podziwiam, że tak walczycie! Wiem, jak mój Tata cierpi ale też jest mega dzielny! Tylko czasem wydaje się taki...zamknięty w swoim świecie. Smutny? To przez tą całą chorobę, duże kłopoty z mówieniem, jeszcze rurka tracheo, to wszystko nagle z w pełni zdrowego, silnego faceta zrobiło taką kruchą istotę...
Pewnie i tak wiele swoich myśli zostawia dla siebie. Pewnie się bardzo boi...ale jak tu pocieszać najlepiej? Być przy nim, po prostu? Co radzicie? Jesteście sami w środku tej choroby...wiem. Ale też Wy wiecie najlepiej. Ściskam mocno!

[kmis757]

Wyniki będą wracały powolutku do normy.

Pati2015 napisał/a:

to wszystko nagle z w pełni zdrowego, silnego faceta zrobiło taką kruchą istotę...

Co tu dodać? Świat nagle stał się dla nas inny... wyzwolił lek, strach, ból i cierpienie...

Proszę przeczytaj to opracowanie. Na pewno znajdziesz tam wiele odpowiedzi na zadane przez ciebie pytania:

JAK ROZMAWIAĆ Z OSOBĄ CHORĄ ONKOLOGICZNIE? WSKAZÓWKI DLA OSÓB TOWARZYSZĄCYCH W CHOROBIE NOWOTOWOROWEJ

Choroby nowotworowe coraz częściej dotykają naszych bliskich oraz osoby z naszego otoczenia. Mimo to, wciąż rozmawia się o nich mało – najczęściej szeptem lub ze wstydem. Tematyka raka wprowadza rozmówcę w zakłopotanie, stanowi tabu, jest czymś, co lepiej przemilczeć. Warto to zmienić!
Czy ktoś z Twoich bliskich choruje na nowotwór? Chciałbyś wiedzieć, jak mądrze towarzyszyć mu w chorobie i jak spróbować pomóc? Oto kilka praktycznych wskazówek przygotowanych przez Olgę Kłodę-Krajewską z Pracowni Psychoonkologii Primum Noscere.

Jak rozmawiać z osobą chorą onkologicznie?

- bądź. Diagnoza choroby nowotworowej to bardzo trudny czas dla bliskiej Ci osoby. Ważne zatem, by nie zostawiać jej z tym samej. Bądź przy niej, choćby tylko milcząc.
- pytaj. Zastanawiasz się, jak możesz pomóc osobie chorej? Zapytaj ją o to. Ona przecież najlepiej wie, czego potrzebuje. Jak zapytać? Najlepiej wprost: „Jak mogę Ci pomóc?“, „Co mogę dla Ciebie zrobić?“.
- oferuj pomoc. Być może osoba chora nie chce nikogo obciążać sobą, mimo że potrzebuje pomocy. Jeśli masz ochotę być z nią, nie czekaj, aż sama Cię o to poprosi (proszenie dla osób chorujących często jest trudne). Przejmij inicjatywę, dzwoń, oferuj swoją pomoc, gotowość i wsparcie na różnych płaszczyznach.
- bądź szczery/a. Nie udawaj, że Ci łatwo, jeśli tak nie jest. Nie mów choremu, że „wiesz, co czuje“ i że „będzie dobrze“, bo nie wiesz, jak będzie. Zawsze mów prawdę.
- słuchaj z uwagą. Spokojna i empatyczna rozmowa działa uspokajająco. Istotne jest pozwolenie chorującemu na wyrzucenie z siebie tego, co czuje, myśli.
- mów, co czujesz. Nie udawaj, że z łatwością przychodzi Ci rozmawianie na dany temat, jeśli tak nie jest. Mów o swoich lękach, obawach, odczuciach. Może się okaże, że osoba chora oczekuje właśnie takiej szczerości, a nie kolejnego „bohatera“ u swojego boku.
- pozwól sobie i choremu na wyrażanie emocji. To ważne dla osób chorujących, by móc wyrzucić z siebie męczące i złe emocje. Już sama sytuacja choroby potrafi być bardzo trudna - nie obciążajmy się dodatkowo kumulowaniem negatywnych emocji.
- daj sobie czas na odnalezienie się w nowej sytuacji i przyzwolenie na to, że nie wiesz, co dokładnie robić. Najważniejsza w tej sytuacji jest Twoja gotowość. Spróbuj otworzyć się na swojego przyjaciela, bardzo możliwe, że sam będzie chciał Cię poprowadzić przez najlepszą drogę towarzyszenia mu.

Czy jest coś, czego nie należy robić w rozmowie/byciu z osobą chorą nowotworowo?

- nie wyręczaj chorego, nie zabieraj mu jego autonomii. Mimo, że choroba może ograniczać sprawność, pozwól Twojemu bliskiemu na niezależność. Chory oczekuje normalności. W jego życiu i tak wystarczająco dużo już się zmieniło.
- nie dawaj rad i nie pouczaj. Nie wiesz, co jest dobre dla Twojego przyjaciela i nie jesteś na jego miejscu.
- nie mów, że „wszystko będzie dobrze“. To oczywiście naturalne, że chcesz, aby tak było. Nie możesz jednak mieć pewności, że tak będzie, a nie należy kłamać.
- nie lekceważ choroby. Chorzy nie lubią komentarzy „nie wyglądasz na chorego“ – mogą to odebrać, jako kwestionowanie ich choroby.
- nie lituj się nad chorym. Większość pacjentów jest na to bardzo wyczulona.
- nie udawaj, że wszystko jest w porządku. Bo nie jest. Mów o swoich uczuciach i o tym, co jest dla Ciebie ciężkie.
- nie traktuj złości chorego osobiście. Ma on prawo do wykrzyczenia swojego bólu i smutku. Pozwól mu na to. Choroba jest bardzo trudnym momentem, często zatem towarzyszy jej agresja, bezsilność i złe emocje.

Pamiętaj, że najważniejsza w byciu z osobą chorą na raka jest szczerość. Jej brak bardzo łatwo wyczuć. Udając, nie będąc szczerym, nie mówiąc prawdy, ani tego, co faktycznie czujesz -tworzysz barierę między Tobą a chorym. To powoduje narastanie poczucia osamotnienia, frustracji, zagrożenia i smutku.
Olga Kłoda-Krajewska
Pracownia Psychoonkologii Primum Noscere

[Pati2015]

Dziękuję za ten artykuł.