Znaleziono 1 wynik

Sensationel, bardzo przykro się robi kiedy czytam to co piszesz o Swojej siostrze :-(

to smutne jak własna NAJBLIŻSZA rodzina potrafi się odsunąć.
Wiem co czujesz, ponieważ u mnie było troszkę podobnie. Nikt się nie wyprowadził nie dając znaku życia ale większość się odsunęła od taty i ta większość to najbliższa rodzina :-(

Tata mając rodzinę na wyciągnięcie ręki był praktycznie zupełnie sam. Miał tylko mnie. Nie wiem co by było gdyby mnie nie było i nawet nie chcę sobie tego wyobrażać. Robiłam wszystko aby tacie pomóc. Spędzałam z tatą tyle czasu ile tylko mogłam. Jak dziś sobie przypomnę to jak się starałam pomóc to nie wiem skąd miałam tyle sił aby przez to wszystko przejść. Miłość do kogoś potrafi wiele przejść i dać siły.
Często brzmią mi w uszach słowy rodziny kierowane do taty. Boli za każdym razem kiedy to sobie przypominam. Nigdy tego nie zrozumiem. Jak można być takim człowiekiem ?! Moje prośby , płacz nie pomagały ...
W sercu mam przeogromny żal do rodziny jednak nie odsunęłam się od nikogo. Każdemu staram się pomóc, z każdym staram się być. Nie chcę stać się takim samym człowiekiem, dlatego też mimo ogromnego żalu jaki mam w sobie z każdym utrzymuję kontakt.
Od śmierci mojego taty minęło 5 miesięcy. W moim życiu zaczyna się przewracać kiedy patrzę na to co robi np. moja mama po śmierci taty jest mi BARDZO zle ale udaje , że tego nie widzę. Zaciskam zęby, uśmiecham się, bo przecież ja nie chcę iść tą samą drogą. Jest ciężko ale daję radę ...jak długo dam radę nie wiem, czas pokaże ... z czasem może wybuchnę ale na daną chwilę o tym nie myślę ...

Wiem co czujesz :/pociesza:/

Twoja mama miała wspaniałą córkę CIEBIE :tull:

Pozdrawiam.