Znalezionych wyników: 3

Wypowiadałem się wielokrotnie w tej kwestii więc może ktoś odbierze mój post jako powtarzanie się ale temat myślę mnie usprawiedliwia.
Zawsze uważałem i zdania nie zmienię, że chory powinien mieć pełną wiedzę o swojej chorobie. Trzeba przekazać, oczywiście w ludzki sposób, na co choruje, jakie są rokowania, jaki będzie przebieg choroby, leczenie oraz jego skutki. Ma to diametralne znaczenie w świadomym wyborze chorego. To chory wybiera co chce dalej ze swoim życiem zrobić dlatego musi wiedzieć wszystko. Nie można śmiertelnie choremu wmawiać, że uporczywy kaszel to alergia bo kto weźmie odpowiedzialność moralną kiedy okłamywany chory nie podejmie leczenia i umrze. W Polsce tematy związane ze śmiertelnymi chorobami, umieraniem, śmiercią są omijane szerokim łukiem nie wiadomo czemu. Przecież zaraz po narodzinach dostajemy niezbywalny spadek w postaci umierania i śmierci. Jest to wpisane w nasze życie i nie mówienie o tym faktu tego nie zmieni. Więc zaakceptujmy to, że jedyne co pewne po naszych narodzinach to śmierć dlatego starajmy się żyć godnie, z szacunkiem dla drugiego człowieka i intensywnie żeby nie wiele stracić a jak przyjdzie czas się żegnać, trudno na każdego przyjdzie kolej a wiecznie się żyć nie da. Więc może zamiast wielkiego dramatyzowania kiedy odchodzi osoba w podeszłym wieku cieszmy się, że dane jej było tyle lat pożyć.

Katarzynka36, potwierdzasz to o czym pisałem. Wiem z pierwszej ręki, że na zachodzie lekarz po diagnozie idzie do pacjenta i mówi mu wszystko o jego chorobie ( co to za choroba, możliwości leczenia, rokowania ) i robi to bez większego owijania w bawełnę i to jest standard chorujący bardzo dziękują i podejmują decyzję o swoim życiu. W Polsce o śmierci, nie można pisnąć w pobliżu chorego.
Lekarza obowiązkiem wg mnie jest przekazanie rzetelnej informacji o chorobie, po to jest.
Ale jest to tylko i wyłącznie moje zdanie, z którym nie trzeba się zgadzać.

W naszym kraju panuje jakieś dziwne tabu jeśli chodzi o sprawy związane ze śmiercią i umieraniem dlatego jakieś dziwne tajemnice pewnie na zasadzie, że nie mówienie o śmierci odsuwa w czasie ten problem jakbyśmy w Polsce mieli żyć wiecznie.
Pisałem to nie raz nie dwa - człowiek się rodzi, człowiek umiera nie ma mocnych.
Dlatego chory wg mnie musi mieć pełną świadomość na co choruje, jakie są rokowania.
Podejmuje wtedy świadomą decyzję co z pozostałym czasem zrobić a innym pozostaje tylko to uszanować.