Znaleziono 1 wynik

Popłakałam się czytając co napisałeś. Bardzo wzruszajaco napisałeś o swoich uczuciach. Drugim powodem płaczu było to, że dokładnie to samo odczuwałam podczas walki z chorobą mojego Taty. To patrzenie w oczy, ktore się zmieniają. Znowu wszystko stanęło mi jak żywe przed oczami.
Chyba juz nigdy nie bedziemy tacy jak kiedyś - przed chorobą .....

Walczyliśmy trochę dłuzej ale też miałam wrażenie że ten czas wydłużył się niemiłosiernie ...by na samym koncu przyspieszyć do tego stopnia, ze nie potrafiłam sobie z tym poradzić.
Każdy dobry dzień , każdy pozytywny wynik cieszył, a każdy zły dobijał podwójnie.
Wydawało mi się, że można się po takim czasie przygotować na odejscie kochanej osoby, ale się myliłam.

Trzymaj się. Musisz. Nie mamy innego wyjscia ...