Znalezionych wyników: 16

A córcia w środę idzie do szpitala prostować przegrodę. Wierzę że to prosta sprawa i będzie lepiej a nie gorzej.

Zostanę ale jeszcze nie wiem kiedy bo 'dopiero sie robi" tzn córka się bada, bierze witaminy, rzuciła palenie a zięc musi wychodzic z papieroskiem na dwór 9idzie zima więc jest szansa że będzie mu to tak dokuczać że też przestanie palić) To nie jest forum ciążowe ale powiem krótko ze łatwo może nie być.

Ineczko ktos badał wpływ narzekania na stosunek otoczenia? I badania sa na korzyść narzekajacych? To chyba były przez nich sponsorowane.
a tak poważnie to ja narzekam tylko tutaj. W życiu oczekuje ze bliscy sami widzą co mi jest ale jak oni maja widzieć jak mieszkają daleko a przez telefon mówię ze jest o.k. bo przeciez jak mi pomogą, tym bardziej że nie dzieje sie nic niezwykłego.

Dziekuje wszystkim za wsparcie i zrozumienie humorków, szczególnie tym które jeszcze walczą ze wznowami, badaniami, bólami. Wszystkim życzę i sobie też żebyśmy wygrali.

co ja bym zrobiła bez wsparcia forumowiczów !!!!!
dzięki dziewczyny :flower:

Rodzine mam "wporzo" ale daleko. nie obciażam ich -brat pracuje na wyjazdach, drugi sam ma problemy ze zdrowiem, mamajuż ma 78 lat i to ja powinna sie nia zająć. Nawet nie moge zabrać jej do siebie bo mam mieszkanie w kredycie i co będzie jak mnie zabraknie, gdzie pójdzie mieszkać. Córka ma zrobic mi wnuka i ma na głowie drugą bardzo chora babcie z która mieszka.Syn nie trzyma z nikim z rodziny oprócz siostry a i ta ma niewielkio wplyw na niego. ma do mnie żal z dzieciństwa właśnie za rozwód. Te rewelacje i sposoby postawienia mnie w pionie to własnie od "obcych" którzy rzekomo chcą mi pomóc. mi jest dobrze samej tylko ta górka ostatnio jakby troche wyższa i bardziej stroma.

Chorować można tylko leczyc sie nie można!!!! :uuu:

Ale jest plus - można łykać tabletki i wspomagać przemysł farmaceutyczny który płaci podatki, które w (małej) częsci wracaja do służby zdrowia. Chorujmy dla zdrowia innych??? :<:

Mrakad -dzieki. jak zwykle piszesz krótko i na temat. Nie przesuwaj prosze nic z mojego wątku bo namiesza sie ma forum jeszcze bardziej.
Mral - przepraszam że często piszę twoją nazwę małą literą ale to tylko pośpiech a nie brak szacunku.

Dziewczyny - wszystkim dziekuje za podpowiedzi. decyzja co zrobię należy do mnie i nawet jak zrobię cos głupiego nikt nie powinien się czuc za to odpowiedzialny, nie chcę by ktokolwiek czuł sie odpowiedzialny za mnie i winny moich ewentualnych błędów. wszyscy bywamy rozdrażnieni a przez to że znamy się tylko z forum czasem nie potrafimy ocenić intencji innych. Krótko mówiąc, bez wodolejstwa będzie mi przykro jeśli mral przestanie odzywać się na forum. Posty mral są zawsze bardzo rzeczowe a posty JaInki to opis jej własnych doświadczeń które też sa dla mnie cenne. DZIEWCZYNY NIE KŁÓĆCIE SIĘ !!! Bo ja będę się czuła winna! Zeby wszystkich pogodzić przyrzekam że porozmawiam z lekarzem, zapytam o wszystko i powiem wam co zadecydowałam.

Miałam nie pytać dlaczego ale zapytam. DLACZEGO zepsuł sie aparat właśnie teraz jak w końcu zaczęłam naświetlana? Czy mi jest pisane zawsze pod górkę? Z dwojga złego lepiej po pierwszym dniu niż później. Może wczoraj choć pare komórek zdechło.

i ma rację. Ale dorośli bawią sie świetnie bo wiele tekstów dziecko nie zdąży złapać. Akcja jest wartka, dużo o miłości ,rodzinie, przyjaźni. Ogólnie nowa przygoda potwierdzajaca że nawet dziwne stada maja racje bytu. Oj żeby nie zaczęli sie przyglądac jak torebeczce teletubisia.
no dziecku sie należy rozrywka w wakacje. zafunduj wersję 3D. robi wrażenie. I nie za blisko ekranu. To był mój drugi film 3D. Oba świetne. Widoki są bardzoładne.
No dobra. Idz i sprawdź.

Dzis dużo lepiej się czułam więc pozwoliłam sobie na kino. Bajka, Epoka Lodowcowa 3 w wersji 3D. Założyłam bluzke z kołnierzykiem i najładniejszy opatrunek jaki miałam w domu. Teraz go zdjęłam i był prawie suchy, tylko sie przykleił strupek. Na noc założyłam samą gazę wyjałowioną i oddychający plaster. Będzie dobrze!! jutro niech lekarka zrobi co uważa, ja wytrzymam byleby sie goiło.
Dzięki wszystkim za zainteresowanie i zrozumienie. Nigdy nie byłam panikarą. Życie mnie nie rozpieszczało i nauczyłam sie je brac takim jakie jest. Nie boję się przyszłości. Zresztą zobaczymy jak będę myśleć za jakiś czas. Wiem, że ból zmienia widzenie świata. Wiem też że dopóki zdaje sobie sprawę co się ze mną dzieje potrafie panowac nad emocjami. A że bywam złosliwa.... Kto z nas nie bywa. na szczęście szybko mi przechodzi. Trzeba tylko rozmawiać, mieć z kim rozmawiać. Lepie nawet wykrzyczeć niesłuszne żale niz dusić w sobie emocje bo to głupie raczysko tylko czeka na nasze chwile słabości i załamania. Ale mysie przecież nie damy. "Wespół w zespół"
Mrakad - jesteś jak każdy facet. Bohater na twarzy a w duszy wielki strach. ale juz przecież wiesz że nie warto sie bać. Lekarze i tak zrobia co maja do zrobienia.

robię takie bezsensowne błędy orograficzne,że wstyd ale to z nerwów.

uważam ze ten temat na forum powinien byc wykorzystywany przez wszystkich którzy dopiero "zaczynają" chorowac, maja wiele pytań i nie wiedzą gdzie sie udać po odpowiedź. Ja mam nadzieje juz niedługo bedę wiedziala co ze mna jest i wtedy skorzystam z możliwości pogadania o konkretnym raczysku. Wsparcia i poczucia przynależności potrzebujemy zawsze ale chyba szczególnie wtedy gdy nie wiemy co dalej z nami bedzie, co zrobic, jak planować. Wtedy chce sie wiedziec jak przechodzili ten poczatek inni, jak sobie radzą teraz. Potrzebny jest kontakt ze specjalistami ale przecież inni chorzy też dużo wiedzą i potrafia pomóc dobra radą i samą swoja obecnością i kontaktem.

Witam po raz drugi.
Najpierw o :czytaniu. Uwielbiam prozę grecką choć tego niewiele u nas. Teraz mam Kazana "poza może egejskie". Zadna nowość bo korzystam z biblioteki. Poza tym polecam Zafona. Jest w ksiegarniach ale nie pamiętam tytułu. Tak czytam bez zapału bo nie moge się skupić.
Jestem trochę zgryźliwa w komentarzach do mojego stanu i nie wiem tak naprawdę czy chcę być zdrowa (nareszcie to powiedziałam publicznie). Nie mam powodów do radości w życiu osobistym i to mnie wcale nie motywuje do walki. Jestem na zwolnieniu 4 miesiąc i chyba mam dość. Firma mi się rozwala (jeszcze ten kryzys). Teraz chciałabym już wiedzieć co z moim stamem dalej i chcę wrocić do pracy. To mi pozwoli wrócić do życia. może ja wcale nie jestem chora. Przecież nic mnie nie boli. Co za haos w mojej głowie !! Zresztą przedtem też nie byłam łatwym partnerem do życia. To nie myślenie o chorobie mnie zmieniło, ja taka jestem, mam tylko jeden problem więcej.
No dobrze - kwiatki kwitną, trawa już zielona, koty zdrowe, dzieciom dobrze się powodzi, mama na chodzie i wystarcza mi na chleb więc czego jeszcze? Jest o.k.