Znalezionych wyników: 16

zajaczek83, Przemku
Nie roztrząsaj już jaki rak, dlaczego, czy wszystko zrobiłem, to już się stało i nic nie jest w stanie tego zmienić/cofnąć. Umiera ktoś nam bliski ale świat gna dalej i my musimy iść dalej do przodu, choć czasami nie mamy na to sił ani fizycznych ani psychicznych. Musisz przeżyć okres żałoby, zrobisz to po swojemu bo nie ma jakiejś konkretnej reguły jak to przetrwać i ile czasu to ma trwać, każdy ma swój własny czas i sposób na uporanie się ze swoją traumą.

W życiu wiele osób nie umie powiedzieć prostego słowa kocham Cię, nie jesteś jedyny, ks.Twardowski pisał "Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą ....." i to prawda ale nie każdy to słowo potrafi tak otwarcie i spontanicznie powiedzieć drugiej osobie. Nie ważne słowo liczy się to jak wyrażamy miłość do drugiej osoby, liczy się to jak postępujemy, miłość jest w nas, miłość się czuje i zapewne mama wiedziała jaki jesteś, co dla Niej robisz i czy Ją kochasz. To nie brak szczerości wobec mamy, że nie powiedziałeś prawdy o chorobie, mama zdawała sobie doskonale sprawę z powagi sytuacji, nie pytała to znaczy, że nie chciała tego od Ciebie usłyszeć a Ty po prostu nie mówiąc prawdy nie chciałeś Jej ranić, chciałeś oszczędzić, sam bałeś się tej choroby i jej skutków. Nie każdy ma siłę wewnętrzną żeby przez tą chorobę przejść, nie rób sobie wyrzutów, chroniłeś mamę tak jak mama chroniła Ciebie jak byłeś dzieckiem przed złem tego świata.

Masz teraz swojego Anioła tam na górze, mamę i myślę, że nie chciałaby żebyś cierpiał okrutnie.
Życzę Ci dużo sił na uporanie się z sytuacją, nie będzie łatwo, nie będzie krótko ale z czasem dojdziesz do siebie i będziesz z uśmiechem wspominał mamę, póki będzie w Twoim sercu i myślach, będzie zawsze przy Tobie.
Mam nadzieję, że masz wokół siebie kogoś bliskiego, kto razem z Tobą pomoże Ci przetrwać ten trudny czas i ukoi cierpienie.

Przemku - zajaczek83

Przyjmij najszczersze wyrazy współczucia ::rose::

Na ile mama miała siły do walki, walczyła bardzo dzielnie, Ty na ile mogłeś byłeś przy mamie, zapewniłeś Jej przejście na drugą stronę w otoczeniu bliskich i we własnym domu, dzięki temu mama czuła się bezpiecznie i na pewno była Ci za to wdzięczna. Słusznie uważasz, że lepsze dla mamy było przejście do lepszego świata niż kolejne dni, tygodnie czy może miesiące w coraz gorszym cierpieniu, teraz już mama odpoczywa.

Trzymaj się chłopaku.

zajaczek83,
Jeżeli mama ma przerzuty do mózgu to będą takie zawieszenia, mylenia faktów, zagubienie.

zajaczek83,
Tak konsylium, czasami jest kominek.

zajaczek83,
Nie chcę odbierać Wam nadziei ale jak dla mnie mama nie powinna mieć operacji guza w mózgu. Raz, że jest to poważna operacja, dwa mama jest słaba, trzy, operacja niesie za sobą jakieś ryzyko, zresztą jak każda i najważniejsze, co da usunięcie przerzutu jeśli rak jest w płucach i węzłach. Nawet jak usuną przerzut to węzłami raczysko panoszy się po organizmie i sieje spustoszenie. Operacja tylko osłabi dodatkowo mamę a efekty będą niewielkie.

Ja zadbała bym tylko o jakość mamy życia, leczyła objawowo przy pomocy hospicjum, nie męczyła bym mamy dodatkowymi cierpieniami.
To jest tylko moja opinia i absolutnie nie musisz się z nią zgadzać i wiadomo, że zrobicie wszystko po swojemu i dla dobra mamy, tylko zastanówcie się nad tym po co usuwać przerzuty jak główne źródło choroby wciąż jest aktywne.

pozdrawiam i czekamy na wynik rezonansu.