Znalezionych wyników: 34

Mnie się to nie udało. Nie udało mi się dotrwać do końca z tatą. Zgodnie z jego decyzją ostatnie dni spędził w hospicjum stacjonarnym. Starałyśmy się z mamą być przy nim jak najwiecej. Ale w istatnią noc było tak trudno, ze moja mama zasłabła i musiała jechać do domu. Ja wytrzymałam do 24 i poczułam, ze dłużej nie dam rady. Pozegnalam się z tatą i wróciłam do domu. Zmarł rano, chwile po przyjściu mojej mamy, jakby na nią czekał. Mimo to mam wyrzuty sumienia, ze wymiękłam.

Tata zmarł dzisiaj rano. Dziękuję wszystkim za słowa wsparcia i otuchy, za pomoc i rzeczowe wskazówki.

Sytuacja wyglada w tym momencie rak, ze tata wstaje do łazienki - czyli jest dość silny, ale męczą go niemal nieustanne wymioty i okropne bóle brzucha. Brzuch jest twardy i spuchnięty. Nie wiem, czy to norma i damy radę w domu, czy oddać tatę pod fachową opiekę hospicjum?

On juz od dawna nie je. Wystąpiła niedrozność spowodowana blokadą, najprawdopodobniej jest to skutek rozrośniętego guza. Jest dożywiany z jejunostomii od czerwca. Wymioty są nie z powodu jedzenia, a płynów, które gromadzą się w brzuchu. Przypuszczam, że to płyny wydzielnicze z różnych organów - taki zielony wodny roztwór, nawet nie ma zapachu za bardzo. Duże ilości tego wymiotuje na raz.
Ogólnie jest ten moment, kiedy z każdym dniem jest coraz gorzej. To jest takie trudne - patrzeć na męki ukochanej osoby, na jej strach przed tym wszystkim, co się dzieje z ciałem, na strach przed bólem, przed śmiercią. Bardzo, bardzo ciężkie chwile przed nami.

Dzirkuję dziewczyny. Z trudem to przychodzi, ale bierze te tabletki.

Lekarze właściwie nie mówią nic oprócz tego, że taka to jest choroba i tak może być. Trzeba się męczyć. Owszem, leki przeciwwymiotne mamy, ale tata nie chce ich brać.

Był wczoraj lekarz pierwszego kontaktu, hospicyjny ma być jutro. Czy oni coś wniosą na tym etapie choroby? Wątpię.
Wymioty nie są krwawe.

Zbliżamy się do końca walki. Tata wymiotuje bardzo często, a w treści wymiotów są kawałki jakiś tkanek. Tak przypuszczamy z mamą. Wymiotuje tylko wtedy, gdy się porusza. Bóle się zmiejszyły - jakby to co uciskało po prostu przestawało istnieć. Tata jest ciągle samodzielny i na chodzie. Czy u kogoś było podobnie? Ile to może potrwać?

Wiesz, jak wiozłam tatę do Katowic na wiphleya, to sama nie wiedziałam czy chcę żeby próbowali to zrobić czy nie chcę. Tyle się naczytałam o powikłaniach i jaka to jest ciężka operacja. Jednak to nie są nasze decyzje, a lekarzy i naszych bliskich. Mój tata wiedział, ze może nie przeżyć i żegnał się z nami. Jednak guz był nieoperacyjny i tylko go otwarli i zamknęli - co tez go bardzo osłabiło i miałam żal do lekarzy, ze nie odpuścili na podstawie wyniku tomografu. Trudno tu o dobre wyjścia, właściwe decyzje, kiedy mamy to czynienia z taką cholerą. Trzymaj sie.

Dzienne poty chwilowo odpuściły. Dodatkowo nie wiem czy pisałam, że jednak udało się udrożnić ten układ pokarmowy i tata sobie podjada i popija.
Mimo wszystko dożywiany jest z jejunostomii. Bóle są opanowane, w tym momencie jedziemy na plastrach 150 plus pec fent doraźnie.
Jakoś jestem dziś optymistycznie nastawiona:)

Kochani proszę o radę po raz kolejny. Tata jest dość silny, ciągle samodzielny, ale dokuczają mu obfite poty. Początkowo występowały tylko nocą, od wczoraj już w dzień jest po prostu co godzinę zlany potem i musi się przebierać. Czy jest na to jakaś rada? A może ktoś, kto zetknął się u swojego bliskiego z podobnym problemem podpowie, jak pomóc?

Dziękuję.
Tata mimo żywienia dojelitowego i ogólnej słabości ciągle samodzielny:) Mój wojownik:)

Czy ktoś mnie może poratować linkiem do pielęgnacji jejunostomii? Szukam w necie i znajduję tylko powierzchowne informacje. Chodzi mi głównie o to, jak powinien wyglądać opatrunek.

Bardzo dziękuję za pomoc. Oprócz krótkotrwałej gorączki występują silne nocne poty. Czekamy na wizytę doktora z hospicjum.