[soja]

Maganana, a co z twoim tatą ? Jak się czuje ? Mam nadzieje, że chociaz troszke lepiej.

[maganana]

witaj

niestety nie jest lepiej.nie wstaje już w ogóle z łóżka ani nie ma siły się podnieść .
schudł do granic możliwości.ma ciało w wybroczynach, lekarka z hospicjum twierdzi że to z wątroby jest. Nadal dziennie dwie kroplówki mu lecą .Zamknął się w sobie.Oczy zamknięte,nie chce rozmawiać z nikim, jest mu źle,nie umie się pogodzić z tym że odchodzi.
Woda w brzuchu się nie powiększa , płuca czyste ale krążenie mu już odmawia posłuszenstwa.
Ostatnio nawet wziął dwa łyki wody, ale zaraz ją zwrócił.
jest bardzo ciężko patrzeć jak odchodzi, jak choroba go wyniszczyła,jest taki chudziutki szkielet, do tego ma świadomość że umrze...tragedia
nie wiem jak długo jeszcze to potrwa.
codziennie jest gorzej,codziennie gaśnie jakaś jego cześć...
dzięki że zapytałaś...mogłam się wyżalić

pozdrawiam ciepło
marzena

[soja]

Nawet trudno jest mi czytać to co napisałaś . Musi ci być cholernie ciężko. Naprawde mi przykro . Gdybym tylko mogła pomóc...... Dlaczego niektórzy tak muszą cierpieć ? . Nie potrafię tego zrozumieć . Trzymaj się jakoś. Przytulam cię wirtualnie .

[gosiac]

marzenko, az sie poplakalam, przykro mi strasznie , brak slow na ta okropna chorobe, ktora pochlania tak duzo ludzi....

mocno cie przytulam
papa

[maganana]

dziękuję Wam za wsparcie...

[maganana]

dzisiaj o 7.35 odszedł mój tata.

[berta20]

Przytulam Cię mocno .

[banialuka]

Strasznie mi przykro Trzymaj się Marzenko

[soja]

Wyrazy współczucia (*). Nawet nie wiesz jak mi przykro . Przynajmniej juz nie cierpi.....

[jogi45]

serdeczne kondolencje.

[zufed]

Trzymaj się, teraz jest mu już lepiej [*]

[jusia]

Maganana, szczere wyrazy współczucia.
Przykro mi.
Przyjmij moje kondolencje...

[DumSpiro-Spero]

maganana,
przytulam mocno, bardzo mocno.

[szaraiwka]

maganno, nie ma dobrych slow, nie ma. Zycze Ci abys umiala zyc mimo Twej straty. Sciskam.

[lucolb]

maganno, co mogę Ci kochana powiedzieć?, próbuj to ogarnąć choć nie jest łatwo ale kto mówił ,że będzie łatwo. Pisałam o objawach mojego męża gdy zbliżał się do odejścia. U Was było podobnie i też się skończyło. Niby ulga ,że mój mąż i Twój tato się nie męczą ale z czym my sobie musimy poradzić przechodzi wszelkie pojęcie. Myślałam ,że świadomośc tej ulgi pomoże mi - sorry nie pomoga. Cierpimy razem tyle ,że ja 5 dni wcześniej. I teraz wiem o czym pisali inni , doświadczyc tego - poprostu koszmar. Ale jest i druga strona medalu , co chciałby tata czy mój mąż gdyby mogli nam wskazac drogę - myślę ,że zależało by im na naszym i ich spokoju. Chyba nie chcieli by naszego płaczu i łez, woleli by dla nas radości i szczęścia i nad tym napewno będą czuwać. Chcę w to wierzyć i Tobie oraz Twojej mamie tego życzę. Narazie przed Wami ciężkie chwile ale będzie ok. Jest mi tak strasznie smutno....