[jusia]

Jakoś nie mam weny żeby pisać.
A włosy faktycznie mam krótkie. Ta fotka z długimi to stara strasznie.

[MaFi]

Nawet te dwa króciutkie zdania... tak bardzo cieszą. Tak smutno bez Ciebie....cały czas czekam cierpliwie kiedy Ci wróci wena....ściskam

[ana7]

dla Ciebie....

[gapcia]

jusia napisał/a:

JaInka napisał/a: Pamiętaj - nie musisz być dzielna, musisz być prawdziwa, bo inaczej za to zapłacisz wysoką cenę. JaInko,opisałaś to idealnie. Ja już płacę za trzymanie wszystkiego w środku. Nie pozwoliłam sobie tak do końca wywalić wszystkiego z siebie i teraz wybija to się podwójnie... Przy Mamie także popełniłam ten błąd-a później w środku mnie rozwalało. Nie lubię pokazywać po sobie ,że jest mi źle,bo nie lubię zwracać na siebie uwagi i żalić się. Jak jestem sama to płaczę,rozpaczam,ale przy kimś uśmiech cały czas. Każdy myśli,że sobie super radzę,ale nikt nie wie ile mnie to kosztuje-ta cała maska. Czasem mam ochotę krzyknąć,że jest mi źle,bardzo źle,ale nie robię tego bo i po co? Sama muszę to przejść. pixi, ja ciągle piszę,wymazuję,piszę wymazuję i tak w kółko.Nawet teraz chciałabym to wszystko co mam do przekazania jakoś ładnie,mądrze opisać,ale słów nie znajduję,nie potrafię. MaFi, zapraszam na kawkę . Fotek nie ma co dawać nowych,bo już niestety mam takie włosy ,że ciemnych barw długo nie trzymają i co mycie są jaśniejsze....

DrogaJusiu, czytam Ciebie i wszystkich Was wspierających od A do Z, ja jestem na początku niestety tego koszmaru i dziś już widzę jak się skończy, mamy z mamą to samo, czułam to od 3 tygodni a teraz jestem już pewna. gorzej mama kazała mi grzebać w necie za informacjami i sama nie wiem co jej mówić. Kłamać? nie jest ani zdezorientowana ani głupia, wie co się dzieje, co mam jej powiedzieć żeby jej nie zdruzgotać i żeby chciała walczyć. podziwiam Twoją MIŁOŚĆ i walkę. ( Ja chodzę wyć wieczorem do nad jeziorko gdzie mnie nikt nie widzi i wyję cicho bo mogą słyszeć,)

[Łysy]

JaInka napisał/a:

Mam wrażenie, że co jakiś czas na jakimś wątku pojawia się wątek kawiarniany. To pewno atawizm - tęsknota za spotkaniem realnym. Czy z czasem dojdzie do takich spotkań? Nie wiem - chyba raczej, gdy przyjdzie faktyczna potrzeba. A do worka kawy dodaję pudło herbaty dla odmieńców.

coś jakoś się nie mamy ku sobie chyba w sensie zbiorczego spotkania - wątek w hyde parku przygasł mi skrzydła ciężko rozwinąć by to ciągnąć. może kiedyś?gdzieś?

[kaja115]

Jusiu

[Lena W.]

jusia,

[ana7]

[irena5519]

Ode mnie również

[agni5]

[praptak :)]

Witaj Jusia

Przeczytałam Twoje wpisy towarzyszące Waszej walce z nieuniknionym i wyłam jak bóbr
Kolejne notki wzruszały mnie coraz bardziej...
Na kolana powaliło mnie to jak dzielnie trwłaś przy Tatusiu u schyłku jego drogi i to Twoje cudowne wspomnienie- pożegnanie... a potem zobaczyłam zdjęcie Twojego Taty- i to uczucie niesamowitej pogody ducha, dobroci i optymizmu jakie od Niego bije

...wiesz, pisałaś nie raz, że mogłaś zrobić więcej... ale Ty Kochana Dziewczyno, zrobiłaś wszysko, a nawet więcej!

I cała ta MIŁOŚĆ jaką dał Ci Tato, wróciła do niego w dwójnasób

Nie można wymarzyć sobie lepszego dziecka

Ciesz się wspomnieniami, ich nie odbierze Ci nikt, żadna choroba ni śmierć...
I miej nadzieję, że te nasze żegnaj, to do zobaczenia- za jakiś czas

Pozdrawiam Cię serdecznie (jak mój Synek) iiiiiiiiiiii!

[ludmila]

praptak napisał/a:

Witaj Jusia [color=darkred]...wiesz, pisałaś nie raz, że mogłaś zrobić więcej... ale Ty Kochana Dziewczyno, zrobiłaś wszysko, a nawet więcej!

no właśnie ja też się zastanawiałam czy mogłam zrobić więcej, miałam wyrzuty. Wniosek z tego jest jeden: nie mogłaś zrobić więcej w danym momencie. bo gdybyś mogła to byś zrobiła. i koniec wyrzutów sobie samej. Ściskam.

[jusia]

Wiecie, nie mam odwagi przeczytać od początku całego tematu.
Wiele razy już zaczynałam, ale to nadal tak bardzo boli....
Codziennie zmagam się z tym bólem.
Codziennie myślę o moich Rodzicach. zbliżają się następne święta bez Nich.

Przecież śmierć jest wpisana w nasze życie, a ja nie potrafię się z tym pogodzić.

[Richelieu]

Każdy doskonale wie, jak to jest, kto sam tego doświadczył,

Jusieńko,

[dorota24]

Jusiu kochana...
Wiem jak jest ciężko...
U nas w tym roku będą pierwsze święta bez Tatusia-samo to jet ciężkie dla nas..
Na dodatek Tatuś miałby 26 grudnia 50 lat...
Myślę,że szczęśliwe chwile jeszcze do nas wrócą a ból... ból nie zniknie..nauczymy się z nim żyć....