[mral]

Propozycje pytań do psychoonkologa.

1. Kiedy tj. w jakim momencie pacjent onkologiczny/ rodzina powinien/powinna zwrócić się do psychoonkologa ?
2. Czego przeciętny pacjent onkologiczny/ rodzina może/powinien oczekiwać od psychoonkologa ?
3. Czy lekarze onkolodzy powinni przejść przynajmniej „skrócony kurs” psychoonkologii i dlaczego albo inaczej po co ?

Uwagi:

A.Być może pyt. 1 i 2 powinny być połączone.
B.Ustępuję pierwszeństwa innym Forumowiczom i w związku z tym moje pytania proszę sukcesywnie wprowadzać tj. w miarę „wolnych mocy” z zastrzeżeniem jak w pkt. C
C.A może dobrze byłoby właśnie rozpocząć serię pytań od wyżej proponowanych ? - ocenie sami.
D.Z góry wyrażam zgodę (tj. bez uzgodnień) na każdą wprowadzaną przez Administratorów zmianę treści jak również na wykreślenie pytania.

[Mrakad]

Bardzo bym chciał by Pani Profesor zechciała wypowiedzieć się na tematy poruszone na forum pro-salute, ogólna dyskusja/pozytywne myślenie. Temat był bardzo kontrowersyjny i Pani Profesor mogła by rozproszyć wiele wątpliwości.

[mral]

I jeszcze jedno pytanie (propozycja) z grupy ogólnych:
Jaka jest droga do uzyskania tytułu/kwalifikacji psychoonkologa w Polsce (kto, jak, kiedy, gdzie), czy odpowiada to standardom światowym (oczywiście jeśli takowe są) i jakie są ew. odchylenia od tych standardów?

[cherrie]

Pytanie dot. pojawienia sie przerzutow - mam problem ze sformulowaniem jednego pytania, wiec moze opisze o co mi chodzi:

-czy powinno sie inicjowac rozmowe z chorym o jego chorobie, smierci i umieraniu, czy raczej czekac na jakis sygnal z jego strony o checi romowy?
-w jaki sposob mozna wesprzec chorego w momencie, w ktorym dowiedzial sie o przerzutach (wyroku smierci)?
- czy jezeli lekarz nie uczyni tego w sposob bezposredni/ zrozumialy dla pacjenta czy rodzina powinna poinformowac chorego o przerzutach?
- czy rozmawiac z chorym o jego faktycznym stanie zdrowia powinno sie ograniczyc tylko do odpowiedzi na jego konkretne pytania?

Nie wiem, jak stworzyc z tego jedno pytanie. Wszystkie wydaja sie byc dla mnie wazne. Moze ktos pomoze mi sformulowac jedno, a konkretne?

[mral]

To już chyba ostatnia propozycja pytań o charakterze ogólnym:

1.Czy istnieje ogólnie dostępny rejestr psychoonkologów oraz placówek realizujących tego typu świadczenia i jak dotrzeć do tych rejestrów?
To pytanie prawdopodobnie można połączyć z pytaniem z mego poprzedniego wpisu.

2.Jakie są prawa pacjenta do świadczeń z zakresu psychoonkologii (refundowanych przez NFZ) , tj. komu przysługują, w którym momencie, na podstawie czego pacjent nabywa do nich prawo (skierowanie ?, od kogo ? ), jaki jest zakres tych świadczeń itp.

[mral]

I w ten oto sposób, wypracowaliśmy model kształtowania/opracowywania/budowania "Cotygodniowej serii pytań do Pani Profesor". Co prawda odbiegliśmy trochę od instrukcji, ale zważywszy na zalety tej formy myślę , że powinna być kontynuowana.
Oczywiście, powyższe jest tylko propozycją, którą kieruję do Administratorów.

[DumSpiro-Spero]

Mral, pewnie, czasem praktyka wskazuje najlepsze rozwiązania.
Chyba utworzę wątek, w którym ,jak w tym, będą padać pytania/propozycje pytań - a ten wątek pozostawimy zasadom tego Działu - one też z czasem mogą ewoluować.

Mrakad - doskonały pomysł z "pozytywnym myśleniem" - próbowałam je wrzucić na "pierwszy ognień" ale się poddałam - pójdzie chyba (w związku z rozmiarem) w przyszły piątek zamiast 5 pytań

[mral]

DSS - Nie jestem pewna czy to pytanie kwalifikuje się do zadania Pani Profesor, zatem proszę poddaj je weryfikacji:

"Nowotwór niszczy ciało chorego, ale wpływa również na jego emocje. Od tych emocji zależy w dużej mierze sukces w walce z rakiem. Jeśli nie pomożemy chorym wyjść z depresji, na nic chemia i nóż".
Czy współczesna nauka potwierdza, pochodzące sprzed 30 lat, przeczucia dr Jimmie Holland i ew. jakimi dowodami na ich poparcie dysponuje ?

[mral]

I znowu, wobec niepewności propozycja pytania/problemu ?

Po zabiegu operacyjnym (wycięcia raka) b. b. kiepsko się czułam, wykonałam badanie krwi. Kilka parametrów było fatalnych, wiązałam to z ubytkiem krwi jaki miał miejsce podczas operacji. W związku z drobnymi komplikacjami pooperacyjnymi odwiedziłam chirurga i przy okazji skonsultowałam ten wynik.
Obalił moje przypuszczenia, stwierdził że to efekt stresu i że muszę wyłączyć myślenie. M/innymi użył takiego sformułowania "ludzi prostych łatwiej się leczy" .
Proszę o rozwinięcie/odniesienie się do powyższego sformułowania i może do przyczyny wskazanej przez chirurga.
Dodam, że obraz krwi wrócił do stanu przedoperacyjnego w okresie ok. 1,5 miesiąca.

PS.
DSS, Tara - przepraszam, że nie korzystam z dopisywania ale nie moge się z tym uporać - u mnie wciąż nie aktualizuje się data ?

[DumSpiro-Spero]

Mral - dziś umieściłam jedno tylko, za to baaardzo obszerne (przynajmniej do przeczytania/przeanalizowania) pytanie - prośbę o zaopiniowanie/odniesienie się do dyskusji, którą zapoczątkował Mrakad na forum Pro Salute, pt. "Pozytywne myślenie". Uznałam, że to jedno pytanie wystarczy ("objętościowo" bowiem starczy za 5 )
Ucięłam tez tę dyskusję mniej więcej w połowie (wybaczcie), zubożyłam ją o wpisy, które odbiegły już od tematu.
Teraz "kolekcjonujemy" na kolejny piątek - część pytań już mamy (chyba, że uznamy, że odpowiedź Pani Profesor wyczerpała też tematykę innych, zaproponowanych tu a nie zadanych jeszcze pytań). Będzie jak zechcecie.

[mral]

1.W nawiązaniu do jednej z zamieszczonych na forum odpowiedzi Pani Profesor z dnia 29.04.09 pkt.4, proponuję pytanie:
Kto i na jakiej podstawie (w oparciu o co) powinien decydować o zakresie i czasie przekazywanych pacjentowi informacji dotyczących diagnozy/leczenia/rokowań itp.

2. Te moje propozycje wcześniejszych pytań, dla których odpowiedzi być może będą się zawierać w oczekiwanej odpowiedzi Pani Profesor na pytanie z dnia 2.05.09, proponuję chwilowo wstrzymać (do wyjaśnienia)

[jogi45]

Pytaliśmy już Panią Profesor o pozytywne myślenie. Ja chciałabym zapytać co zrobić jak chory z powodu innych problemów nie ma "powodów" do pozytywnego myślenia. Jak choroba jest tą kroplą co przelewa czarę goryczy, jak depresja ciągnie się latami, choroba pogłębia deprechę a deprecha wpływa na pozytywne myślenie. Jak pomóć? taka osoba wszystko widzi w czarnych kolorach i wszyscy są zdaniem tej osoby co najmniej obojętni.

[szaraiwka]

moje pytanie jest tutaj

www.forum-onkologiczne.co...iczna-vt425.htm

tak mysle ze postepowanie moze byc jakos podobne do tego wobec osob z jakas trauma. Ciekawa jestem czy moge zrobic cos zeby pozbyc sie strachu, ktory ewidentnie pojawil mi sie w zwiazku z zachorowaniem przez tatę.

[ewik]

Moje pytanie - jak wygląda pomoc psychoonkologa? Jak prowadzi rozmowę, jakie porusza tematy, co takiego może powiedzieć choremu, żeby mu pomóc.

[Zoja 62]

Ewik, nie potrafię Ci odpowiedzieć jak wygląda indywidualna sesja z psychoonkologiem, na oddziale wyglądało to tak: zbierałyśmy się na świetlicy, pani psycholog puszczała muzykę relaksacyjną i zaczynała zajęcia. Najpierw uspakajałyśmy oddech, później zaczynałyśmy liczenie ( oczywiście każda w myślach, pani psycholog głośno ) od 20-tu do tyłu. Natępny etap, to kompletne roźluźnienie, przeniesienie się w myślach do przyjaznego miejsca i pozostanie tam. Mnie pomagało, najpierw się pobeczałam, potem zaakceptowałam swój stan,łatwiej mi było znosić leczenie i pobyt na oddziale.
Na forum jest psychoonkolog, napisz może na priv, dowiesz się więcej.
Ja swego czasu byłam na kursie Silvy, to też pomaga.
Pozdrawiam.