Znalezionych wyników: 19

Mama - to ziemia, z której wyrośliśmy (tak mawiał mój śp.Tata)
żadne słowa Twojego żalu nie ukoją, ale mówimy Ci, że nie jesteś sama
że my to już przeżyliśmy i że wciąż żyjemy, choć już nie tak samo i nigdy już nie będzie tak samo
śmierć najbliższej osoby wzmacnia w nas wiarę w Boga

przyjmij i ode mnie wyrazy współczucia

jesteście przykładem wspaniałej małżeńskiej miłości aż po grób
i jeszcze dłużej

z wielkim żalem czytam ten wątek
też muszę powiedzieć, że i u mojego Taty te objawy wystąpiły 2 dni przed śmiercią :cry:

sylwia, nie piszę, że i u Was tak jest, ale bądź gotowa na najgorsze :-(

Goniu, życzę Ci zdrowych i spokojnych Świąt

moim zdaniem zaniepokojona nie napisała, że jej chłopak nie szanuje jej uczuć
on ja tylko w ten sposób pociesza, ot taki sposób, nie napisała że zabrania opiekowania się ojcem, lecz prosi o rozsadek, to taka troska o nią z jego strony
bo my, osoby, które opiekujemy/opiekowaliśmy się chorymi rodzicami rzucamy niemal wszystko i poświęcamy się całkowicie (oczywiście nie wszyscy)
ja tak odebrałam
mnie też ksiądz pocieszał, że przecież Pan Jezus umarł, papież umarł itd.

Cytat:

Chce do Ciebie!!!!

Nie wolno tak myśleć, Goniu. Na pewno nie chcesz jeszcze umierać, wiec tak nawet nie myśl.
Masz na kim i na czym się skupić więc żyj dalej. Świat już nigdy nie będzie taki sam, ale zobacz, że wciąż jest piękny. Dla nas. Odwagi

pozdrawiam

Ale czy tu hospicjum domowe pomoże? W domu ktoś musi się chorym opiekować, a jak czytamy, nie ma kto.
Ja na Twoim miejscu oddałabym tatę do szpitala.
Tam zajmą się tatem lekarze, pielęgniarki - słowem - fachowcy. A wiedz, że jakkolwiek by Cię kto pocieszał, to czas jest krótki.
Tata jest chory i ma prawo leczyć się w szpitalu.
U mnie też nie ma w pobliżu hospicjum domowego i to właśnie wspaniały lekarz mi doradził szpital, a jeszcze wspanialszy lekarz tatem się zajmował. A czas był krótki - 19 dni.
W domu nie poradzicie sobie.

Krystyna, życzę dużo siły do walki o zdrowie taty
Pozdrawiam :littlehs:

Młoda Wspaniała Kobieto

Życie doświadczyło Cię niemiłosiernie
Jesteś dzielna, walczyłaś wspaniale o życie swojego młodego Taty, jesteś wspaniałą córką również dla mamy. Już dawno chciałam Ci to powiedzieć.
Cieszę się, że pozostałaś na forum aby wspierać innych. Pisz często - dla siebie samej i dla innych.

Mam córkę mniej więcej w Twoim wieku

Pozdrawiam Cię ciepło

[ Dodano: 2011-10-24, 19:46 ]
PS.
Dziękuję za róże dla mojego taty na moim wątku

hmmmm, widzę, że wszyscy tak mamy, że w naszych modlitwach wspominamy również Forumowych zmarłych

już tylko tyle i AŻ tyle możemy zrobić dla Nich i dla samych siebie
Dziekuję

Dziekuję też za link do piosenki "Czy rozpoznasz mnie, gdy spotkamy się w niebie? Czy przytulę Cię, gdy spotkamy się w niebie?"

Teraz, to moja ulubiona piosenka, która chociaż wzmaga tęsknotę, to jednak daje nadzieję

goniu, walczycie już rok, jakie to szczęście......
u nas było niecałe 2 miesiące, nie mogę się pozbierać, nie mogę tego przeżałować, nie mogę mówić "wieczne odpoczywanie", nie mogę wyjść z tego forum
tak, jak tu niektórzy pisali - też zwątpiłam w życie po tamtej stronie, chociaż wcześniej, gdy tata żył nigdy w to nie wątpiłam
widzę, że nie jestem osamotniona w tych uczuciach, więc jest mi lżej, bo może te wątpliwości są po prostu częścią naszej żałoby po utracie bliskich

goniu, coś jest w tym odchodzeniu w określonych miesiącach
w mojej rodzinie - ze strony taty - to sierpień (oboje rodzice taty, wujkowie, a nawet cioteczni bracia)

bardzo bałyśmy się z mamą sierpnia
mój Tatunio zaczekał do 3 września abym w spokoju mogła rozpocząć nowy rok szkolny

Goniu, będzie dobrze

Lekarz nie musi leczyć??????!!!!!

Wytrzymacie - wiesz dlaczego.
Pozdrawiam i wciąż pamiętam w modlitwie

To wspaniała wiadomość dla nas wszystkich

Dołączam do grona wspierających

To takie ważne i niesamowite, jak obcy sobie ludzie potrafią wzajemnie wspierać i jednoczyć się w nieszczęściu.

Goniu, za Twojego Tatę również się modlę (do tego mojego świętego

)