Znalezionych wyników: 48

Niestety, ale po tym co piszesz i po tym czego i ja doświadczyłem, inaczej nie można tego nazwać inaczej , jak chora komercjalizacja naszej "Służby Zdrowia" - dobry pacjent to "szybki pacjent" czyli 3-5 dni w Szpitalu na "wysoko" specjalizowanym zabiegu i następny proszę (bo za to najlepiej płaci nasz NFZ) - a nie taki, który będzie umierał w nim tygodniami .

Eveline,
łączę się z Twoim bólem, mój Tata zmarł w niedzielę.
Zamykasz wątek, ale czasem zaglądaj na to forum tak jak ja to robię, może nasze doświadczenia komuś mogą pomóc.

Ja na waszym miejscu starał bym się przenieść Tatę do Kopernika lub Barlickiego, tam jest kompleksowa obsługa, która zależnie od rozwoju sytuacji będzie zapewniona (łącznie z dializą nerek, które mogą tego potrzebować w nieoczekiwanym momencie). Sam mam 52 lata i nie mogę pojąć, że waszego Tatę to dopadło w tym wieku .
Łatwiej szpital przyjmuje chorego 53 lata niż 77 lat - spróbujcie i walczcie o niego , bo tylko w Was jest już teraz nadzieja.

A na jakim oddziale jest w Koperniku ?
Stan jaki opisujesz mnie osobiście dziwi, że chcą go wypisać.

Witaj Edyto,
czy Tata ma wyłonioną stomię ?
Jak z jego psychiką ?
Jeśli masz te wyniki to podaj.

U mojego Taty ostrą niewydolność nerek (ONN) zdiagnozowano na początku listopada po zatrzymaniu oddawania moczu i złych wynikach (mocznik, kreatynina, potas - wszystkie znacznie przekroczone). Zjawisko rozpadania guza też przy tym miało miejsce .

Czy masz ostatnie kompleksowe wyniki badań krwi i moczu ?

Decyzję co dalej - do hospicjum czy do waszego domu ja bym uzależnił od jego stanu ogólnego - czy odczuwa silne bóle , czy je, jak z wypróżnianiem i oddawaniem moczu, czy jest leżący czy trochę chodzi ?

Witajcie
popieram Beatę, bo jeśli Twój Tata chce żyć to wspólnie musicie się wspierać i walczyć.
Mój Tata w pewnym momencie się poddał i powiedział, że nie widzi satysfakcji z takiego dalszego życia. No i 4 miesiące mojej walki niestety poszły na marne bo w końcu zmarł.

Witaj Aniu,
zadzwoń do stacjonarnego hospicjum w Sieradzu, które mieści się w Szpitalu ul Nenckiego 2 (43-8271021) - Pani dr Ulatowska (lub Ulanowska), ew z jakimkolwiek lekarzem dyżurnym
Jest mnij obłożone.
Rozmawiałem w ostatnią sobotę i mieli 2 wolne miejsca.
Miałem tam przenieść Tatę w tym tygodniu ale nie dożył.

Witam,
bardzo dziękuję za wasze serdeczne wyrazy współczucia. To niesamowite jak obcy sobie ludzie łączą się w trudnych chwilach, cała moja rodzina jest pod wrażeniem, jeszcze raz wielkie dzięki, to naprawdę pomaga się pozbierać psychicznie .

Witam
i dziękuje wszystkim za wyrazy współczucia. To był dobry ojciec i człowiek, bardzo go kochaliśmy, to wielka strata.
Męczy mnie tylko co mogłem zrobić więcej w ciągu tych 4 miesięcy walki, czy można było uniknąć kilku problemów po drodze, które rozsypały plan leczenia i włącznie chemii w stosownym momencie.
A te przeciwności to bez wątpienia gronkowiec w ranie, zbyt silne antybiotyki, które przyczyniły się do ONN , no i chyba najważniejsze to psychiczne poddanie się Taty.

Niestety - dziś nad ranem Tata zmarł.
A jeszcze 12 godzin wcześniej w czasie moich sobotnich odwiedzin go ogoliłem,poprawiłem łóżko, nakarmiłem domowym barszczykiem , zrobiłem lekką kawę ...
Był bardzo słaby, nie miał siły nawet przełożyć się na bok, "charczał" przy oddychaniu, postępowało zapalenie płuc, widziałem zdjęcie RTG jeszcze bez opisu radiologa, pewnie już były meta do płuc. Pogodziłem się z faktem, że powoli umiera, ale nie sądziłem , że to nastąpi tej nocy. Ok godz. 22 telefon od lekarza dyżurnego, że jest stan krytyczny. Pojechałem do szpitala , był już na OIOM-ie , zaintubowany, półprzytomny, ciśnienie 60/40.
Nad ranem krwotok z płuc i zgon.
Mam podjąć decyzję, czy robić sekcję - tylko po co ?
Dziękuję wszystkim za pomoc, wsparcie i ciepłe słowa.

Dzięki za ciepłe słowa, problem tylko w tym że na Tatę chyba nie zadziałają

Dzięki Halinko,
zapoznałem się i traktuje to jako kolejny kamyczek mojej edukacji medycznej, co niestety tym bardziej utwierdza mnie w przekonaniu, że mój Tata powoli gaśnie, bo moja ostatnia sobotnia wizyta w szpitalu i próba postawienia Taty na nogi choć na kilka minut nie udała się . Nie ma siły się podnieść na łóżku do pozycji siedzącej nie mówiąc już o ustaniu (z pomocą) na zwiotczałych nogach.
Chyba że stanie się cud i nerki (nerka) zaczną powoli pracować , rehabilitant trafi do psychiki ojca, który spróbuje ćwiczyć z jego pomocą i wreszcie zacznie stawać na nogi, wyjdzie ze szpitala do domu i odbuduje się na tyle aby przyjąć chemioterapię aby zabezpieczyć kolejne narządy przed "meta" - ale to chyba pobożne życzenia - prawda ?