[JustynaS1975]

violinista napisał/a:

Czy ktoś jeszcze zagląda w mój post?

Ja zaglądam, nie piszę bo nie wiem co mam napisać.
Myślę, że nie tylko ja tu zaglądam. Na pewno inni też czytają to co piszesz.

Pozdrawiam Cię serdecznie i przytulam

[erin29]

Violinista a u którego lekarza Tata leżał na sali ?
Bo po nieprzystępnej Pani Ordynator wnioskuję że w szpitalu na Garncarskiej w Krakowie .
Nazwisko lekarza napisz na PW

[violinista]

Tata leżał w Zamościu. Miał być leczony w Lublinie, ale osłabł na tyle, że nie byliśmy w stanie go tam zawieźć. Z resztą pani Dr z Lublina od początku sugerowała leczenie w Zamościu (bo w taki przypadku ponoć procedury są wszędzie takie same)...

[Berta]

JustynaS1975 napisał/a:

Ja zaglądam, nie piszę bo nie wiem co mam napisać

[violinista]

Lekarka z hospicjum powiedziała, że to może być już w każdej chwili...

[ewik]

zaglądam, ale czasem tak trudno coś doradzić...

Tata jest zapewne zbuntowany, nie może się pogodzić ze swoją chorobą i tym, jak zmieniło się jego życie i jakie są perspektywy. Można próbować go przekonać do brania leków, pilnować go, ale to dorosły czlowiek, jesli nie chce i żadne argumenty do niego nie trafiają to nic nie zrobicie.

Trudności z oddychaniem - jeśli nie wynikają z wodobrzusza, to przyczyn może być wiele - słaba hemoglobina, niskie ciśnienie, odwodnienie...

To dobrze, że Tata nie ma żadnych bólów, oby ten stan się utrzymał.

ściskam mocno, wiem jak Tobie i Mamie trudno

[violinista]

Tata ma podejrzenie zatorowości płucnej, stąd duszności. Poza tym jest strasznie opuchnięty...

Ciężko na to wszystko patrzeć. Jeszcze 2 tyg. temu byliśmy u lekarza, wchodził samodzielnie po schodach, byliśmy na spacerze, a dziś leży prawie nieruchomo i ledwo mówi...

[soja]

Violinista , u mojej mamusi też tak było . W poniedziałek jeszcze krzątała się po domu, myła garnki, a w następny wtorek już nie żyła . Poszło jak błyskawica . Wiem jak ci ciężko . Trzymaj się jakoś

[violinista]

Dziękuję Wam dziewczyny, jesteście Kochane.
Moi przyjaciele nie wiedzą, co mówić... Ja też nie wiedziałabym na ich miejscu.
Spędzam wieczór trzymając Tatę za rękę i podaj mu picie. Już o nic więcej nie prosi...

[evita2]

Violinista, ja też czytam Twój wątek ale nie piszę, bo merytorycznie niestety Ci nie pomogę, moja Mama chorowała na inny rodzaj nowotworu.
W kwestii odmowy połykania tabletek i w ogóle jedzenia muszę się jednak wtrącić, gdyż też miałam z tym ogromne problemy. To może być bunt, owszem, ale mogą to też być problemy z połykaniem. Mojej Mamie, kiedy była już bardzo słaba ustawał odruch połykania i mimo chęci nie była w stanie nic przełknąć. Rozdrabniałam tabletki z sokiem, podawałam na łyżeczce albo taką malutką strzykawką dla dzieci, potem nawet tak się nie udawało. W rozpaczy zadzwoniłam do mamy lekarki z pytaniem co robić i usłyszałam, że nie wolno zmuszać do połykania i że mam odstawić wszystkie tabletki i nie zmuszać też do jedzenia. Niestety u nas był to początek końca. Dużo siły życzę.

[violinista]

evita2, tabletki były 2 dni temu, teraz już tylko zastrzyki i picie po łyżeczce. Niewiarygodne jak szybko to cholerstwo postępuje... Boję sie iść spać, więc siedzę przy Tacie.

[adda]

Wierzyć należy do końca...Nie poddawajcie się!

[soja]

Violinista , w takich chwilach nie ma żadnych słów, które coś by zmieniły . To poprostu trzeba jakoś przeżyć . Nie ma co wciskać tatusiowi na siłę leków, bo pewnie i tak niewiele pomogą . Moja mamusia przestała brać leki 3 dni przed śmiercią . Pielęgniarka z hospicjum mi doradziła, żebym ich nie wciskała na siłę, bo i tak to już nic nie zmieni , a mogą spowodować udławienie ( taki chory zazwyczaj nie ma już poprostu sił przełykać ) . Tak jak u evity zostały tylko zastrzyki i zwilżanie warg mokrą szmatką lub lodem . Jeśli czujesz taką potrzebę to śpij obok taty . Ja tak zrobiłam . Bałam się, że jak wyjdę na chwilę z pokoju to mamusia wtedy odejdzie, a mnie nie będzie przy niej . Tak więc spałam z nią ( o ile można to nazwać snem, raczej czuwaniem ) i cały dzień praktycznie nie odchodziłam od jej łóżka . I mamusia zmarła na moich rękach przytulona do mnie .

[violinista]

Odkąd Tata wrócił ze szpitala jedziemy już tylko na zastrzykach. Wczoraj udało nam się przekonać go do odrobiny puree ziemniaczanego i było to dla nas jak święto. Ale dziś niestety ma już nawet problemy z piciem, męczą go wymioty, cały dzień śpi i właściwie już nic do nas nie mówi... Jesteśmy przy nim cały czas, śpimy przy nim na zmianę z Mamą, żeby tylko nie przeoczyć czegoś, co mogłybyśmy jeszcze dla niego zrobić.
A ja cały czas nie umiem do końca dopuścić do siebie myśli, że w tym momencie każda chwila może być tą ostatnią...

[ana7]

Jestem z Tobą całym sercem