[soja]

Już po pogrzebie . Kiedy wszyscy się rozeszli, a rodzina robiła stypę, ja się ubrałam i wróciłam na cmentarz do mamusi . Siedziałam na grobie obok chyba z 3 godziny i ryczałam . Nikt mnie nie widział, bo było już ciemno . Pytałam ją dlaczego mnie zostawiła, kiedy ja tak bardzo jej potrzebuję . Grób cały zalany kwiatami , a pod nimi moja ukochana mamusia . Nie mogę tego przeżyć . Tak bardzo bym chciała się do niej przytulić chociaż jeszcze raz.............................

[Chabrowa]

soja napisał/a:

Tak bardzo bym chciała się do niej przytulić chociaż jeszcze raz.............................

Soja-maleńka
ja też bym chciała
poczuć TO ciepło

[*]

[erin29]

Soja kochana

[JustynaS1975]

soju,

[danisella]

Bardzo mi przykro Soja. Zaraz przyszła mi na myśl moja mama, zresztą mimo, ze minęlo pół roku jak odeszłA nie ma chwili bym o niej nie myślała.

[Nika2]

soja,

[soja]

http://malgorzatasojka.pa...uaries&a=Detail

[soja]

Z dnia na dzień coraz bardziej brakuje mi mamusi . Bez niej wszystko jest takie bez sensu . Zapisałam się jako wolontariuszka do hospicjum . Czuję, że muszę pomóc tym chorym biedakom . Choćby potrzymać za rękę .

[erin29]

Soja jesteś cudowna - za to że chcesz pomagać innym
Wiem że strasznie cierpisz - Mam nadzieję że z czasem będzie Ci lżej
Ściskam cię mocno i podziwiam niesamowicie

[soja]

Wiecie co - to jakieś chore . Myślałam, że uwolnię się od raka po śmierci mamusi, a tu jest zupełnie na odwrót . Ciągle o nim czytam, rozmyślam, czy rzeczywiście wszystko zrobiliśmy, żeby mamuni pomóc . Czy gdyby nie wystąpiła niewydolność nerkowo - wątrobowa to mama nadal by żyła ? Czy ten drań zdążył jeszcze się gdzieś przerzucić oprócz kości i wątroby ? Czy mama była chociaż troszkę świadoma umierając ? Ten rak siedzi w mojej głowie nie jako choroba, tylko jak jakiś wstrętny , żyjący stwór, pożerający moja mamusię po kawałku . Czasem wyobrażam sobie, że go wyrywam z ciała mamy i duszę, aż mu ślepia wyłażą na wierzch . Mam na jego punkcie obsesję . Czy ja zwariowałam ? A po drugie wchodząc na forum i wątek mamy, czuję się jakby była tu nadal jej cząstka .

[Mikuś]

Soja przeczytalam wszystko. Podziwiam Cie bardzo i bądz dzielna bo przeciez tego by chciala Twoja mama.
Trzymaj sie i w razie czego pisz. Jesli tylko bede mogla to pomogę.

[kai]

soja, choć niedlugo miną 2..lata odkąd nie ma mojej mamusi, ja zachowuje się w ten sam sposób, może już mniej, ale rak na stałe urządził się już u mnie,książki,programy,forum.. nie wiem po co to wszystko..zaś nigdy nie próbuję drążyć co by się stało..co by było gdyby - ponieważ jej już nie ma i nie zwróci już jej to życia, więc nie obchodzi mnie to jeśli i tak już nic nie mogę zrobić... Soju kochana też moja mamusia odeszła przy mnie w ten sam sposób..choć u mnie nie był to zupełnie dzień ani miesiąc w którym mogłabym się tego w ogóle spodziewać..i jedyną złość czuję gdy wracam do tego obrazu,zostanie on już do końca życia chyba jako najkrwawsze wspomnienie,najbardziej rozdzierające serce, bo nie takie mamy mieć wspomnienia z naszymi mamami.... :(
Ja nie potrafię uwolnić się od tego tematu, ale wiem ,że pomaga mi to.. pomaga mi empatia ludzi którzy zmagają się z chorobą..pomaga mi wszystko co dotyczy raka bo tam odnajduję istotny świat,- nie tam gdzie jest zdrowie i szczęście i niekończące się nigdy niedoceniane próżne często życie.
Na pogrzebie mamy..choć niewiele pamiętam wiem,że krzyczałam idąc za trumną, że chowamy mamuś raka .. jesteś wolna,wygrałyśmy, teraz go zakopujemy, jesteś już zdrowa i nie cierpisz... i naprawdę tak się czułam - bo wiedziałam jedno - że on już nic nie może więcej zrobić mojej mamie.. chore to wszystko, ale nie można doszukiwać się w swoim bólu tego czy jest to normalne czy nie - nie jest normalne to,że tracimy swoich rodziców chociażby w tym wieku i niektórzy będą ich mieli do końca życia a niektórym zabiera się ich już na początku i skazuje na zastąpienie ich "wspomnieniami" - nie cierpię tego słowa!
Buziak dla Ciebie,często myślę o Was :*