[Ptaszenio]

Magdaleno,
nad wzmocnieniem systemu odpornościowego najlepiej jest pracować odpowiednią - zbilansowaną, zdrową dietą, jeśli chodzi o suplementację, to większości preparatów nie należy podawać w trakcie chemioterapii, a u Was przecież nie ma w tej chwili leczenia.

Jeśli masz wątpliwości odnośnie do słuszności decyzji lekarzy - koniecznie postaraj się o konsultacje z innym onkologiem, w innym ośrodku! Macie do tego prawo.

[magdalena88]

Właśnie tak zrobiłyśmy, niestety diagnoza została potwierdzona pozostaje tylko chemia paliatywnie. Choroba bardzo szybko postępuje, dużo szybciej niż poprzednio, czym jestem przerażona. Dzięki Ptaszenio za odpowiedź. Pozostaje tylko wiara w to że cuda się zdarzaja..

[Ptaszenio]

Magdaleno,
wzmacniajcie mamę, życzę Wam, żeby zalecona chemioterapia przyniosła jak najdłuższą poprawę, trzeba w to wierzyć.
Skoro zlecono leczenie paliatywne, pomyślcie o zapisaniu mamy do hispicjum domowego, jeśli jeszcze tego nie załatwiliście. To bardzo pomoże w opiece i zapewnieniu mamie maksymalnego możliwego komfortu w chorobie.
Pozdrawiam.

[katja82]

magdalena88 napisał/a:

Właśnie tak zrobiłyśmy, niestety diagnoza została potwierdzona pozostaje tylko chemia paliatywnie. Choroba bardzo szybko postępuje, dużo szybciej niż poprzednio, czym jestem przerażona. Dzięki Ptaszenio za odpowiedź. Pozostaje tylko wiorszeara w to że cuda się zdarzaja..

Witaj,
Rak przełyku to straszna choroba....
Moja kochana Mamusia odeszła 18.06.2014 od diagnoza była postawiona w lutym 2014 roku..... Przeszła chemie paliatywna ktora tylko pogorszyła jej stan.... pozniej zrezygnowali.... Mam wielki żal do lekarzy ktorzy leczyli ja na serce a rak rozrastał sie nie wiadomo jak długo (Przy diagnozie Mama miała 4 stopien pozniej przerzuty do płuc i wezłów chłonnych) rak działa piorunujaco niszczy człowieka a my nic nie możemy zrobic:((((

[magdalena88]

Bardzo mi przykro..tym bardziej, że nas rak również pokonał...W czwartek 14.08.2014 Mama odeszła po niespełna 3 latach walki. Tym ciężej dla mnie bo jednak mimo wszystko nieoczekiwanie podczas zakładania peg doszło do jakichś komplikacji podobno Mama zaczęła się dusić i musieli Ją intubować i wprowadzić w stan śpiączki farmakologicznej. Podobno ponieważ ataki duszności miewała często, do czego jako rodzina byliśmy przyzwyczajeni a jednak żadna intubacja ani usypiane nie było potrzebne. Zabieg dla bezpieczeństwa miał być przeprowadzany przy znieczuleniu miejscowym i w pozycji pół siedzącej, z bezpieczeństwa wyszły nici bo Mame i tak uśpili i to już na zawsze...

Wybudzenie miało nastąpić następnego dnia ale niestety Mama trwała w tym stanie tydzień, okropny tydzień podczas którego ja chciałam wierzyć w cud ale lekarze mi to skutecznie utrudniali, najprawdopodobniej musieli wiedzieć coś czego ja nie wiedziałam - już po samym zabiegu ich zachowane było dziwne, bardzo nerwowe.

Z nieszczęsnego pega po zabiegu płynęła stara, ciemna krew - prawdopodobnie z guza, ale nie wiadomo czy stało się to samoistnie czy został on naruszony np podczas intubacji. Jedno jest pewne do końca życia będe zastanawiała się co by było gdyby tego zabiegu nie było, obwiniam się o to że namawiałam do niego Mame, myślę ile czasu mogłybyśmy jeszcze wspólnie spędzić, czuję że ktoś ten czas nam skrócił. Co najgorsze przed zabiegiem nawet nie pożegnałam się z Mamą jedyne co powiedziałam to do zobaczenia...Mam nadzieję, że ból z czasem będzie się zmniejszał bo jest przerażający, jakby ktoś dosłownie wyrywał cząstke serca

[Ptaszenio]

Magda,
mama odeszła spokojnie, bez bólu... To w całym koszmarze choroby bardzo ważne i wielu bliskich właśnie tego pragnie. Współczuję Ci.

[Dora72]

Magdalena88 nie zawsze jest tak jakbyśmy chcieli, mama na pewno czuła Twoją miłość i obecność a to przecież w tym wszystkim jest najważniejsze. I jak pisze Ptaszenio że odeszła bez bólu. Wyrazy współczucia

[magdalena88]

Dziękuje Wam. W takiej chorobie nic nie da się zaplanować, każdy dzień jest wielką niewiadomą - w domu zostało jeszcze pełno zamówionych kroplówek i igieł do portu. Już sie niestety nie dowiem co czuła lub myślała, mam tylko nadzieję, że tam gdzie teraz jest jest Jej lepiej niż tutaj.

[Agnese]

[ali0210]

Współczuję Ci, moja mama odeszła 13 lat temu po takiej samej chorobie, miała 50 lat.

[Lidia Bieńkowska]

Przykro mi bardzo

[Caroline]

[magdalena88]

Dziękuje Wszystkim. ali0210 czy z czasem to troche mniej boli, czy czas rzeczywiście leczy rany?

[magdalena88]

Wczoraj był pogrzeb, chyba dopiero do mnie dociera co się stało..i mam wrażenie że będzie tylko gorzej. Nie wiem co mam myśleć, wszystko wydaje się nierealistyczne, jakbym była obok. Dzisiaj śniło mi się, że pukałam do drzwi a mama zawołała "zaraz otwieram". Wszyscy mówią że jestem silna ale mi się wydaje, że siła mnie kompletnie opuściła bo nie mam już dla kogo walczyć. Nie rozumiem tego i chyba będą musiały minął miesiące zanim się z tym oswoje i zaakceptuje. Najgorsze że mam wrażenie, że wszystko potoczyło się za szybko a nie swoim naturalnym rytmem. Czy kiedyś to poczucie minie...

[ileene]

Magda, może chciałabyś aby administratorzy założyli Ci osobny wątek - by się wygadać, wyżalić, porozmawiać. Bo raczej w merytorycznych to jest niewskazane. Jak co to daj znać.