[tęcza]

Malinko70,

[Jolana]

Malinka na początku była przerażona całą tą sytuacją jednak szybko złapała równowagę. Bardzo dobrze sobie radziła.

[asia 1975]

Ostatnie twoje słowa są kluczowe -"już nic nie będzie takie samo... "

[malinka70]

Jolana, każdy w tej sytuacji sobie radzi. Raczysko nie pyta, czy może wejść. Ale cieszy mnie, ze tak to z boku wygląda Dzięki :):)

Dziękuję Wam

Dziwnie mi tak. Posprzątałam mamy mieszkanie. Pustka. Nie wiadomo, co robić z czasem wolnym. Pewnie sam się jakos zagospodaruje.

[marzena66]

malinka70,

malinka70 napisał/a:

Nie wiadomo, co robić z czasem wolnym. Pewnie sam się jakos zagospodaruje.

Jak tracimy kogoś najbliższego, kochanego czujemy ogromną pustkę, zatrzymuje się nam czas, mamy na pozór tyle wolnego ale to tylko dla nas ten czas jest jakiś inny a świat goni, pędzi, nie zatrzymał się i w pewnym momencie czy tego chcemy czy nie musimy iść z tym pędem a może warto iść, żeby nie popaść w depresję, za bardzo nie rozpamiętywać, nie zagnębiać się. Malinko daj "czas czasowi".

Przytulam

[Buuuka]

Przepraszam, że dopiero teraz- wyrazy współczucia Malinko..

[malinka70]

Witam wszystkich, którzy mnie wspierali podczas odchodzenia mojej Mamy. dziś 6 miesięcy od dnia, kiedy odeszła.
Jeszcze raz z całego serca wszystkim Wam dziękuję. jak patrzę z perspektywy to bycie tu i możność pisania była bezcenna. nie umiałam się zebrać, zeby napisać. nie mogłam.
wiem, ze kazdy z nas inaczej przechodzi okres żałoby. u mnie po trudnych kilku tygodniach pustki nastąpił czas intensywnego działania. jakby zycie zaczęło się na nowo. miałam, i mam własciwie, związane z tym poczucie winy. że nie rozpaczam, że płaczę.

do dziś bardzo często śni mi się, ze mama umiera. tylko ten czas, kiedy kona. we śnie ma swiadomość tego, że to już koniec, ze nic nie moge poradzić. dałam na mszę, modlę się. i nie pomaga. mam nadzieję, ze to za jakiś czas przejdzie.
Czy ktoś z Was miał podobnie? nie chce wyjść na wariatkę. raczej nie wierze w sny. Czy to możliwe, ze psychika w taki sposób radzi sobie z przebyłym stresem?

pozdrawiam wszystkich serdecznie. postaram się tu zaglądać i w miare możliwości służyć pomocą

[asia 1975]

malinka70 napisał/a:

Czy to możliwe, ze psychika w taki sposób radzi sobie z przebyłym stresem

Witaj Malinka po taaaakim czasie U mnie minęło już troszkę dłużej od odejścia Tatki (półtorej roku )a i tak jest w moich myślach gdy zasypiam i gdy śpię, bo śpię bardzo czujnie .
Na początku (trwało to ok 7 miesięcy)byłam praktycznie codziennie na cmentarzu nie mogłam się oswoić z tym ,że Go już nie ma, że nie mam do kogo przychodzić do łóżka, pomagać,opowiadać itd. To opowiadałam Mu na cmentarzu o moich troskach dnia codziennego tak jakby nadal był tylko, że nie może mi już nic odpowiedzieć. Teraz idę na cmentarz dwa ,trzy razy w tygodniu i robię to samo gadam i gadam do Niego. Pewnie osoby które patrzyłyby na mnie powiedziałyby wariatka, ale ja jakoś cały czas tak bardzo kocham i cały czas tak bardzo tęsknię, że nie potrafię inaczej.
Pozdrawiam Cię mocno Malinko. U Ciebie tak psychika odreagowuje u mnie trochę inaczej. Ale wiem ,że to forum jest bardzo ludziom potrzebne nawet po takim czasie od odejscia nam najblizszych osób możemy tu wejsc napisać parę słów i poczuć się jak wśród starych dobrych znajomych.

[malinka70]

Dzieki Asienko za slowa:) ja tez rozmawiam nad grobem rodzicow 😊. Tata zmarl wieeele lat temu, wiec moglam ich pochowac w jednym grobie.
Praktycznie zerwalam relacje z siostra. Obejrzalam ja w innym swietle. Zrobila straszna rzecz w czasie od smierci do pogrzebu. Zamiast sie zjednoczyc i razem wszystko poorganizowac, wspierac sie, ona robila rzeczy nie do zaakceptowania.
Ciesze sie, ze jestescie. Bardzo.
Pozdrawiam serdecznie:)